Kippenvel – Ruud Heijjer

Nadat organisator Michael Lang op 31 juli jongstleden eindelijk ook publiekelijk de moed had opgegeven een nieuwe editie ven Woodstock te kunnen laten plaatsvinden en de al van te voren betaalde artiesten opriep hun gages over te maken aan HeadCount, een organisatie die Amerikanen overhaalt zich als kiezers te registreren, leek het Bethel Woods Music and Culture Festival de eigentijdse vlaggendrager van de gedachte van ‘peace and love’ te zijn.

In dat gat duikt nu echter een radiostation in Philadelphia, WXPN.

Dat gaat namelijk het hele originele Woodstock-festival uitzenden en doet dat bovendien ook op de tijdens waarop de optredens destijds plaatsvonden.

Dat betekent dus geduchte concurrentie voor Bethel Woods, want WXPN heeft de complete originele line-up sinds in augustus de 38 cd’s tellende ‘Woodstock 50: Back To The Garden: The Definitive Anniversary Archive’  verscheen.

Op donderdag 15 augustus begint om zeven over vijf ’s middags lokale tijd de eerst dag van het festival met het optreden van Richie Havens en daarna volgen de andere optredens van die dag van inmiddels in minstens drie gevallen allang vergeten artiesten.

De volgende dag begint de thema-uitzending om vijf voor een ’s middags en ook op zaterdag en zondag wordt de oorspronkelijke planning aangehouden.

Zo kunnen ook wij daar met terugwerkende kracht toch in ieder geval een beetje bij zijn, want WXPN zendt ook uit via internet:

Van Robbie Robertson is een nieuwe soloalbum op komst.

De man die sinds 1977 het predicaat ‘ex-voorman van The Band’ met zich meedraagt en die nooit deel uitmaakte van een van de bezettingen van de groep nadien, bracht in de veertig jaar nadien tot nu toe slechts vijf albums op, terwijl hij tussen 1998 en 2011 helemaal zweeg.

Het uitkomen van ‘Sinematic’ op 20 september na een stilte van vijf jaar is daarmee dus sowieso nieuws, helemaal doordat Robertson voor het eerst min of meer autobiografische teksten schrijft.

Hoe dat komt, legt de 76 jaar jonge Robertson uit in een interview met Rolling Stone’s David Browne.

Daar is ook het samen met zijn vriend Van Morrison gezongen ‘I hear you paint houses’ te horen:

De macho’s van Guns ‘n’ Roses hebben hun proces tegen de Oskar Blues Brewery gestaakt.

De twee partijen zijn op 31 juli tot een schikking gekomen nadat de groep de brouwrij ervan had beschuldigd inbreuk op hun merknaam te hebben gepleegd door de verkoop van een bier dat ‘Guns ‘N Rosé’ heet hoeden, t-shirts, bierglazen, stickers, speldjes en bandana’s met dat opschrift. Bovendien zou de brouwerij ook hebben geprobeerd de merknaam te deponeren.

Advocaten van beide partijen werken nu aan en gemeenschappelijke verklaring waarmee het conflict wordt beëindigd.

Eerder was de Oskar Blues Brewery alleen bereid met de verkoop van al die smakeloze producten te stoppen met de verkoop daarvan in maart 2020, maar nu lijkt het erop dat Guns ‘n’ Roses niet alleen zijn zin krijgt, maar ook een schadevergoeding…

Het eerdere bericht over Guns ‘n’ Roses en de Oskar Blues Brewerey vind je in de categorie Nieuws.

Uit de Amerikaanse publiciteit rond ‘Work to do’, het nieuwe album van Marc Cohn en de Blind Boys of Alabama, werd ook iets duidelijk over Marc Cohn’s volgende soloalbum.

Dat is voorlopig nog niet af: Cohn heeft hooguit aanzetten voor drie of  vier songs, maar niet meer dan dat.

Door zijn werk met de Blind Boys heeft hij het schrijven van nieuwe songs niet de aandacht gegeven die dat verdient. Dat zegt hij in een interview met Billboard.

Hij neemt echter september vrij om bij zijn kinderen te zijn als het nieuwe schooljaar begint en gaat dan ook proberen te meer songs te schrijven.

Hij gaat daarna echter weer op tournee en dat betekent dat zijn vijfde reguliere album op zijn vroegst in 2020 gaat uitkomen en inderdaad misschien nog wel later dan dat.

Cohn is namelijk wel een goede songschrijver en een soulful zanger, maar een vlotte pen heeft hij niet, zo zegt hij in datzelfde interview:

De Tiny Desk Concerts van de Amerikaanse publieke omroep NPR genieten een grote faam, niet alleen doordat artiesten daar akoestisch spelen, maar ook doordat ze dat letterlijk tussen de archiefkasten en bureaus van de redactie doen.

Dat doen David Crosby, Michael League, Becca Stevens en Michelle Willis dus ook in een video die op 7 augustus op de NPR-site werd gezet.

In een krap kwartier spelen de vier vier songs, beginnend met een korte a capella-versie van Crosby’s politiek geladen, nog altijd actuele ‘What are their names’ van ‘If I could only remember my name’ uit 1971.

Dat zijn politieke standpunten niet veranderd zijn, blijkt later in de set tijdens zijn introductie van ‘Other half rule’, afkomstig van het door de vier opgenomen ‘Here if you listen’ (2018).

Ook ‘Look at their eyes’ van ‘Lighthouse’(2016) heeft een politieke, sociaal betrokken ondertoon, terwijl de geest van de jaren zestig nog maar eens wordt opgeroepen in Joni Mitchell’s ‘Woodstock’.

Dat de vier zeldzaam mooi zingen blijkt ook eens te meer:

Op 4 oktober gaat de documentaire ‘Çhuck Berry’ in première op het Nashville Film Festival.

De door John Brewer gemaakte film schetst het leven van de iconische rock ‘n’roll-gitarist
door middel van archiefbeelden en interviews met muzikanten als Gene Simmons, Nile
Rodgers, Joe Bonamassa, George Thorogood, Joe Perry, Alice Cooper, Steve Van Zandt en
Nils Lofgren, maar ook met Berry’s vrouw Themetta, zijn kinderen Ingrid en Charles en zijn
advocaat.

Tenslotte zat Berry in het begin van de jaren zestig twee jaar in de gevangenis na een
veroordeling voor het ontvoeren van een veertienjarig meisje met als doel haar te prostitueren.

Brewer nuanceert het van Berry bestaande beeld van de geldwolf die altijd voorafgaand aan
zijn optredens contant betaald wilde worden.

Aan de trailer te zien maakt Brewer in zijn documentaire ook gebruik van fictieve en heftig
gestileerde scènes:

De dwarse singer-songwriter Case Mayfield heeft plannen voor twee nieuwe albums.

Hij is volgens een tweet bezig met het opnemen van een album ‘met raggende gitaren, kinderenkoren en liederen van max 120 seconden’en ook begint hij met de opnamen van een akoestisch album  dat ‘hopelijk net op tijd voor de donkere wintermaanden’ klaar moet zijn.

Eerdere berichten over Cees Mayfield vind je in de categorieën Nieuws, Pop op radio, tv en internet, De Rode Draad, Concerttips, de Kippenvel top tien, Luisterpalen en Recensies singer-songwriter.

Paul McCartney suggereert in een recent interview op zijn eigen website dat hij weleens een album vol outtakes zou kunnen gaan uitbrengen.

Naar eigen zeggen heeft hij inmiddels duizenden muzikale ideeën en riffs, die ontstaan tijdens soundschecks en repetities.

Ze worden allemaal opgenomen en incidenteel probeert hij er een uit te werken tot een complete song.

Veel eerdere berichten over de duizendpoot McCartney vind je in de categorie Nieuws.

Mick Jagger is binnenkort weer eens te zien in een speelfilm: ‘The burnt orange heresy’ al werden de opnamen gemaakt voor zijn hartoperatie.

Dat is een film die wordt gecategoriseerd als een ‘erotische neo-film noir’ over een kunstroof is van de Italiaanse regisseur Giuseppe Capotondi en zal in premiere gaan op het filmfestival van Venetië.

Jagger speelt namelijk een rijke kunstverzamelaar die een stel de opdracht geeft een kunstwerk van een beroemd artiest te stelen.

Het script is een bewerking van het gelijknamige boek van Charles Willeford en in de film zijn ook hoofdrollen voor Donald Sutherland en de ons geheel onbekende acteurs Claes Bang en Elizabeth Debicki.

Dat de film wordt vertoond als laatste film op de laatste dag zegt iets over de verwachtingen die de organisatoren koesteren.

Veel eerdere berichten over Jagger en de Rolling Stones vind je in de categorie Nieuws.

Fans van Bruce Springsteen hebben het zwaar te verduren: niet alleen bracht hij ‘Western stars’ uit, een album waarop hij zichzelf vrijaf lijkt te geven de muzikale speeltuin van de late jaren zestig tot decor kiest voor gladde songs, nu heeft hij ook nog een song vrijgegeven die hij schreef voor een film uit de Harry Potter-cyclus, maar daarvoor nooit werd gebruikt.

Dat nummer sluit naadloos aan bij ‘Western stars’ en bevat behalve dus kwijnende dames in de achtergrond ook heel veel lusteloos zagende strijkers.

Het staat op de soundtrack van de door Springsteensongs geïnspireerde comedy ‘Blinded by the light’.

In een interview met de BBC met Simon Mayo in 2016 zei hij dat hij de ‘big ballad’ schreef voor zijn oudste zoon en dat het nummer helemaal niet karakteristiek voor het soort nummers was dat hij zelf zou zingen, maar blijkbaar is hij van mening veranderd: