Kippenvel – Ruud Heijjer

Paul Barrere speelt niet mee tijdens de optredens van het derde deel van de tournee die Little Feat maakt om het vijftigjarig jubileum van de band te vieren.

Hij heeft te veel last van complicaties van zijn hepatitis en kreeg van zijn specialist het advies thuis te blijven, zodat zijn behandeling precies kon worden afgestemd.

Dat maakte hij al begin oktober bekend op de website van de band, waar hij ook Larry Campbell en Scott Sharrard aankondigt als zijn vervangers tijdens die optredens:

Op 12 oktober was het in het Verenigd Koninkrijk National Album Day, hoewel in sommige berichten ook sprake is van 13 oktober.

Dat zal wel afhankelijk zijn van waar de muziekwinkels open waren, want misschien zijn die ergens in het VK op zondag nog dicht.

Hoe dat ook zij, het was de eerste National Album Day, ingesteld vanwege het zeventigjarig jubileum van het album als muziekdrager.

Sinds 1948 ( 71 jaar gelden dus….) zouden volgens het British Phonographic Institute zo’n 5 miljard albums zijn verkocht, als je lp’s, cd’s, downloads streams bij elkaar optelt.

Ter ere daarvan publiceerde de BBC ook een lijst van de veertig populairste albums van de laatste twintig jaar. Een discutabele keuze, uiteraard, want dat sluit de groten van de jaren zestig en zeventig uit.

Als je die beperking voor lief neemt, valt op hoeveel middle-of-the-road nog altijd populair is.

De enige acts die onze goedkeuring nog wel kunnen wegdragen zijn Addele en Duffy, de vrouw die even beter leek dan Amy Winehouse, maar te eigenzinnig bleek voor het grote succes.

Dat lijkt heel paradoxaal, want Winehouse deed voortdurend haar eigen zin, maar Duffy had geen zin in de publiciteitsmachine en verdween daarmee al snel uit beeld.

De hele lijst met veel Adele, Coldplay, Take That en Ed Sheeran én inclusief een soundtrack (?!) vind je hier:

Jeffrey Halford is een onderschatte zanger-gitarist die ook zijn eigen songs schrijft.

Zijn door blues beïnvloede muziek valt wél in de categorie ‘roots’, maar zeker niet in die van ‘singer-songwriter’.

Wij zijn al een aantal albums fan van de man en draaien met onregelmatige regelmaat songs van ‘Rainmaker’, ‘Lo-fi dreams’ en van die recente ‘West towards South’.

Wij recenseerden dat intrigerende thematische album dan ook met veel plezier, maar stuitten via de facebookpagina van Halford op een YouTube-filmpje dat gemaakt lijkt door Radio Duivenstraat.

Achter die onwaarschijnlijke naam gaat een groepje liefhebbers schuil dat vanuit Hilversum opereert en blijkbaar (?) gaf Halford een interview aan een van de medewerkers daarvan.

Dat leiden wij althans af aan een commentaarstem tussendoor, hoewel in de aftiteling van het filmpje ook Kansas City Online Radio wordt genoemd.

In iets meer dan tweeënhalve minuut becommentarieert Halford een aantal van de songs op zijn album en dat is natuurlijk altijd leuk om te horen:

Van de voor 8 november aangekondigde rerelease van Gene Clark’s ‘No other’ zijn opnieuw twee songs op YouTube gezet.

Eerder kwamen al ‘From a silver phial’ en het rootsy swingende ‘Silver raven’ uit, maar nu zijn het het titelnummer en ‘Some misunderstanding’.

Waar de versies op het oorspronkelijke album loodzwaar waren door alle toegevoegde instrumenten en koortjes, zijn dit kale versies.

Daardoor wordt ‘Some misunderstanding’ een degelijke countryrockballad waarin Clark’s klaagzang op de voorgrond staat, maar vooral ‘No other’ wordt een bijna funky swingend geheel door de ruimte die het nummer ademt:

Het heeft even geduurd, maar nu weten we het dan eindelijk, al wisten we niet dat we het wilden weten: elke door hem geschreven Beatles-songs vond Lennon het minst?

In een nu opgedoken interview uit Rolling Stone uit 1970 zegt Lennon dat dat ‘Run for your life is”. Dat is het laatste nummer van ‘Rubber soul’.

Dat is dan ondanks het feit dat hij daarin een regel uit Elvis’ ‘Let’s play house’ uit 1955 stopte: ‘I’d rather see you dead, little girl, than to be with another man.’

Lennon hield ervan favoriete regels uit andere songs in die van hem te stoppen, maar toch vond hij het nummer achteraf maar niets, juist door die ‘gestolen regel’:

Op dezelfde politieke bijeenkomst in Minneapolis waar hij zonder toestemming ‘Purple rain’ van Prince gebruikte, heeft Donald Trump Beyoncé en Jay-Z beledigd en Bruce Springsteen gekleineerd.

Trump zei dat hij bij zijn verkiezing niet de hulp nodig had gehad van Beyoncé, Jay-Z en ‘de kleine Bruce Springsteen en al die andere mensen’, zoals Barack Obama en Hillary Clinton wél.

Springsteen zou volgens Trump op politieke bijeenkomsten maar ongeveer twee nummers spelen en daarna weggaan. Op dat moment zou ook zo ongeveer het hele publiek weggaan, zodat Hillary Clinton voor ‘the same louzy crowd’ zou spreken. Trump voegde eraan toe dat hij dat het çraziest thing I’ve ever seen’ vindt.

Daarover kunnen we dan in ieder geval van mening verschillen en onwillekeurig moeten we dan weer even denken aan Randy Newman’s  ‘Short people’, waarvan de tekst een ware rel veroorzaakte in de VS doordat veel mensen de ironie in de tekst ontging of doordat zij de afstand tussen een auteur  en zijn personage negeerden.

De documentaire ‘Mountaintop’ over het opnameproces van ‘Colorado’, het nieuwe album van Neil Young & Crazy Horse’, zal een avond in de bioscoop te zien zijn.

De door Young onder zijn filmnaam Bernard Shakey geregisseerde film is in de VS op 22 oktober in een aantal bioscopen te zien en in Europa pas op 18 november.

De trailer laat een als vanouds korzelige Young zien tijdens een zwaar rockende repetitie en koortjes die opieuw ‘Zuma’ in herinnering roepen:

Vanaf 12 oktober treedt Flip Noorman op met een concert vol songs van Leonard Cohen, waarvan hij ongeveer de helft zelf heeft vertaald.

Dick Hauser heeft zijn voorstelling geregisseerd en zijn Noormannen zullen hem dertig voorstellingen lang begeleiden.

Noorman is een zeer interessante singer-songwriter, hoewel dat woord net zo goed wél als níét op hem van toepassing is: hij verkende de grenzen van dat genres heel duidelijk op ‘De big one’, zijn derde album, terwijl daar ook een song op staat die de geest van Jacques Brel ademt. Tegelijkertijd moet hij ook het latere werk van Tom Waits goed kennen.

Dat bleek trouwens ook al op ‘Make-up’ en op zijn debuut ‘Bellse parese’. Daarop stonden ook door Boudewijn de Groot beïnvloede songs op én twee nummers die Leonard Cohen echoën.

Als voorproefje gaf Noorman een eerste song vrij:

Afgelopen dinsdag draaiden wij in Kippenvel 606 nog maar eens een song van singer-songwriter Richard Shindell en wat voor een.

We kozen voor het titelnummer van zijn recentste album, ‘Careless’.

Het is het even autobiografische als onthutsende relaas van een exalcoholist die daarin zijn spijt verwoordt, maar ook zonder medelijden met zijn oude ik afrekent.

We draaiden het naar aanleiding van de tournee die Shindell vanaf 26 november door ons land onderneemt, al draaiden we hem al vele malen eerder.

Popmagazine Heaven heeft precies dezelfde reden om een drie jaar oud interview uit het blad nu op de site te zetten.

Daarin vertelt Shindell over de totstandkoming van ‘Careless’, maar vooral ook over hoe het de tekst voor het titelnummer ontstond en hoe het opnameproces verliep:

De ervan van Prince hebben via Twitter een poging gedaan Donald Trump tot de orde te roepen.

Op 10 oktober werd tijdens een politieke bijeenkomst in Minneapolis ‘Purple rain’ gedraaid, ondanks het feit dat de ervan van Prince al ongeveer een jaar geleden bezwaar hadden gemaakt tegen het gebruik van de muziek van Prince tijdens zijn politieke bijeenkomsten.

Dat was naar aanleiding van een bijeenkomst in Southaven in Mississippi.

In antwoord daarop stuurde de juridische staf van het Witte Huis op 15 oktober 2018 een brief waarin werd verklaard dat van het gebruik van de muziek van Prince werd afgezien.

Nu gebeurde dat dus toch, waarop de erven van Prince via zijn nog altijd bestaande twitteraccount reageerden.

Daarin namen ze ook duidelijk principieel stellen door de mededeling dat ze Donald Trump nooit toestemming zouden geven de muziek van Prince te gebruiken.

Voor de zekerheid lieten ze die tweet vergezeld gaan van een geredigeerde versie van de brief die ze hadden ontvangen. Waarschijnlijk hielden ze rekening met de mogelijkheid dat Trump het bestaan van die brief zou ontkennen: