Shine a Light Records SLR011218

moedig voorwaarts.

Op hun vierde album zette Tip Jar twaalf nieuwe songs. Net als op hun drie vorige onder deze groepsnaam zijn toetsenist-zanger Bart de Win en zangeres Arianne Knegt geïnspireerd door traditionele country, maar toch is er duidelijk stilistisch verschil met die voorgangers.

De twee putten deze keer namelijk ook zachtjes uit countryrock, terwijl in sommige ballads weer de jazzy invloeden zitten die de drie door De Win onder eigen naam gemaakte albums kenmerkten.

In hun songs fungeert Knegt niet alleen als aanjager, maar ook als (more…)

Continental/CRS CD79

alle dertien goed.

BJ Baartmans zit dit jaar 35 jaar in de muziek en groeide uit van een in het Engels zingende singer-songwriter tot een producer en gitarist van talloze rootsacts als Hidden Agenda Deluxe en Matthews Southern Comfort. Daarnaast is hij nog altijd een productief en veelzijdig singer-songwriter onder eigen naam of met zijn Wild Verband, al zingt hij sinds 2005 in het Nederlands.

Als muziek-zzp’er schrijft hij ook songs in opdracht voor b.v. Kamp Vught (‘De trein’) en Natuurmonumenten (‘Stroom’ en ‘Tiengemeten’), al ging zo’n project ook weleens niet door (‘Stil geluk’).

Van die songs kwam alleen ‘Huis’ terecht op zijn gelijknamige album, terwijl andere niet in opdracht geschreven nummers Baartmans niet leken te passen op eerdere albums.

Hij nam voor dit jubileumalbum tien songs en drie instrumentals op met Wild Verband-leden Mike Roelofs op toetsen en Sjoerd van Bommel op drums. Zij zijn niet alleen (more…)

Stagger Lee/Royal Family Records RFRCD-29083

Malford Milligan’s meesterwerk.

De Texaanse zwarte zanger Malford Milligan en gitarist-zanger Jack Hustinx kennen elkaar al meer dan twintig jaar. Milligan’s soloalbum Sweet cherry soul uit 2002, door Hustinx geproduceerd, bezegelde hun vriendschap én was het begin van de door Hustinx opgerichte Shiner Twins.

Hustinx produceerde ook Milligan’s dertien nieuwe nummers en speelde weer akoestische gitaar en slaggitaar, terwijl ze er vijf nieuwe songs voor schreven. Ze completeerden de rootsy verzameling (country)soulsongs met twee door hen gecomponeerde nummers van Hustinx’ eigen Over yonder en zes ballads van onder anderen hun vriend Stephen Bruton en Charlie Rich.

Hustinx bracht op Milligan’s verzoek Over yonder’s Southern Aces opnieuw bijeen.

Drummer Nicky Hustinx, bassist Roelof Klijn, toetsenist Roel Spanjers en gitaristen Hustinx en Eric van Dijsseldonk laten elkaar, maar ook hun zanger ruimte met hun (more…)

Station House Records SHR 0101

overdonderend

Voor haar vierde album nam zangeres-gitariste Kara Grainger twaalf songs op met New Orleanian Anders Osborne als gitarist plus groovende ritmesectie drummer J.J. Johnson, bassist David Monsey en toetsenist Ivan Neville, terwijl in twee songs blazers meespelen.

Grainger schreef zes van de songs alleen en vijf met anderen, waarvan vier met Osborne. Samen produceerden zij het album, doelbewust kiezend voor (more…)

Lucky Bear Records MMM9550

speeltuin.

De Canadese singer-songwriter Rob Lutes nam voor zijn zesde studioalbum dertien songs op met zijn vaste sologitarist Rob MacDonald en ander musici met wie hij vaker samenwerkt op zijn eigen albums of  op ‘Parade day’ van Sussex, een zijproject..

Lutes schreef twaalf songs alleen of samen met anderen en nam ook John Prine’s Rocky mountain time op. Hij maakt er een nummer van zichzelf van, want hij excelleert in melancholieke ballads op het kruispunt van folk, singer-songwriter en blues.

Vaak hebben die een statige, gedragen melodie, voorzien van sfeervolle accenten en bepaald door (more…)

MIG 88551302032

feniks

Zanger-gitarist Iain Matthews was ooit lid van Fairport Convention, maar verliet die band na drie lp’s. Hij richtte Plainsong en Matthews Southern Comfort op, folk combinerend met countryrock. Ook toen hij daarna vaak onder eigen naam opnam en toch uit het zicht verdween, bleef hij de laatste groepsnaam regelmatig gebruiken.

Matthews recruteerde toetsenist Bart de Win en gitarist-producer BJ Baartmans in 2010 als groepsleden voor het album Kind of new en de twee zijn er op dit album opnieuw bij. Singer-songwriter Eric Devries is nieuw, terwijl Baartmans ook prachtig bas speelt en drummer Sjoerd van Bommel stuwt en steunt.

Matthews nam met hen vijftien songs op: (more…)

Coast Company CC-299089175

reisverslag.

Voor deze zes songs werkten veelzijdige zangeres Fréderique Spigt en  alomtegenwoordige toetsenist Roel Spanjers samen met gitarist-bassist Bart Wijtman.

Spigt zingt (more…)

Robe&Line 8705056611492

zichzelf.

Claudia Robbens zingt al drie decennia, maar deze twaalf eigen songs en een duocompositie vormen een verlaat en overtuigend debuut. Begeleid door een drummer, bassist, gitarist en toetsenist plus gerenommeerde gasten als BJ Baartmans speelt en zingt Robbens een mix van (more…)

Met bloed doordrenkt doekje.

Slechts een paar maanden na ‘De vis die niet kon zwemmen’, zeventien door Melle de Boer opgenomen vertalingen door onder anderen Martijn Benders, Freek de Jonge, Ingmar Heitze, Jaap Boots en Léon Verdonschot brengt De Boer alweer elf nieuwe songs uit.

Vooraf noemde hij dit met Suzanne Ypma opgenomen album ‘eindelijk een waardige opvolger voor Lawnmower mind’. Daarbij doelde hij het gevoel waarmee hij de nummers schreef en de losse manier waarop hij ze opnam op oude buizenversterkers.

Hoewel de songs op Smutfish’ recentste album Trouble vergeleken met deze (more…)

MG017

liefdewerk

Singer-songwriter Beatrice van der Poels vierde Nederlandstalige album begint met een verleidelijk gezongen afscheid. Paradoxaal genoeg suggereert de tekst een overledene of  ex-geliefde die de koffer op het perron neerzette ‘die nu bij mij hoort’.

Zo zet Van der Poel in haar door drummer Daniël van Dalen, bassist Thijs Vermeulen, toetsenist Marcus Olgers en gitarist/producer Tim Eijmaal open en sfeervol gespeelde ballad letterlijk en figuurlijk de toon voor elf nieuwe songs.

Tien daarvan schreef ze zelf, terwijl ze voor schrijver Thomas Verbogt en Wim Brands’ weduwe het gedicht ‘Plas’ op muziek zette van deze door zelfmoord omgekomen dichter.

Brands’ tekst is harder dan de hare zijn: blijkbaar kon hij alleen met zijn vader afrekenen door zich van hem af te keren. Van der Poels verlangen naar het verleden is in autobiografische teksten juist het ijkpunt voor haar heden en de  verwachtingen voor haar toekomst.

Haar weemoed is namelijk niet steeds zo monter als in het titelnummer met zijn verwijzing naar Wim Sonnevelds Het dorp. Die liefdevolle terugblik op haar jeugd contrasteert scherp met  de hunkerende vrouw die niet krijgt wat ze zocht in het bluesy De tinteling en het jachtige Blues in mijn buik.

Die gretigheid kenmerkt ook de laatste drie songs, waarin Van der Poel hartstochtelijk verlangt naar het moment dat de liefde losbarst.  Een schaars moment van geluk is het funky rockende Lange benen man, maar in de andere songs bewijst Van der Poel opnieuw dat er veel inspiratie schuilt in melancholie.

***1/2