praktiserende idealisten
Lucy Tight en Wayne Waxing vormen al een duo van voor 2008, toen zij ‘Year of the Golden Pig’ uitbrachten. Daarna volgden er tot 2018 nog vier, maar toen gooide ook voor dit stel uit Swampville, Florida, corona roet in het eten.
Tight en Waxing wonen in een oude Bambi Airstream-caravan met hun dochter Diver, die al meezong als peuter. Ze is inmiddels ook officieel lid van de familiegroep, nadat het drietal in de coronaperiode veel online ‘Singalong Sundays’ organiseerde én in een verzorgingstehuis bijsprong.
De veertien nieuwe songs namen ze op in hun caravan, net zoals Tight en Waxing dat ooit deden met hun eerste twee albums.
Het ook deze keer weer in eigen beheer uitgebrachte album is net als hun derde en vierde gestoken in een hoes die compromisloze speedmetal doet vermoeden. Na twee countrynummers blijkt hun zesde echter een mengeling van countrysongs, rootsy ballads en enkele nummers die perfect passen in de klassieke poptraditie:
‘Dear Isle’ en ‘Dead to the World’ worden gekenmerkt door aanstekelijke, slepende melodieën en close harmony, terwijl ‘Canine Calypso’ met zijn onzinnige hondentekst zo lichtvoetig is als de beste Braziliaanse pop.
Hun vooral semi-akoestische songs ontsporen regelmatig door even overstuurde als melodieuze elektrische solo’s (‘Unsee’ en ‘Blue Cowboy Boots’), terwijl ze referenties aan Patsi Kline en Hank Williams in dat laatste nummer afwisselen met een uiterst kritische tekst over het Amerikaanse zuiden (‘Guns, Porn and Jesus’) of een even schrijnende als liefdevolle ballad over hoe bejaarden worden weggestopt in tehuizen (‘Elders’). Zo leverde dit trio een gelaagd album af voor hart, hoofd en heupen.
****