Category: recensies roots (Page 7 of 24)

ZIP250

www.planteijdt.nl

zachte schreeuw

De veelzijdige gitarist-zanger Wouter Planteijdt nam de dertien songs voor zijn nieuwe album opnieuw op met de veelzijdige ritmetandem van voorganger ‘Bullhorn’. Deze keer spelen echter behalve drummer Mischa Porte en bassist Gerco Aerts op zes songs ook trombonist Bert Boeren en tenorsaxofonist Jan Kooper mee, terwijl percussionist Rudi de Graaf eveneens op de helft van de songs te horen is.

Dat levert een muzikaal uitbundiger geluid op dan op dat vorige album, ook door

www.kbbayley.com

intieme introspectie.

Op de opvolger van het goed ontvangen ‘Little Thunderstorms’ (2021) zette zanger-gitarist KB Bayley tien songs: zes daarvan schreef hij zelf en vier zijn nummers van zijn favoriete songschrijvers: Jean Richie’s ‘The L&N Don’t Stop Here Anymore’, bekend van Johnny Cash, Tom Waits’ ‘Johnsburg, Illinois’, Kelly Joe Phelps’ ‘The Black Crow Keeps On Flying’ en Jason Isbell’s ‘Maybe It’s Time’, in de speelfilm ‘A Star Is Born’ gezongen door Lady Gaga.

Hij nam ze solo op, zichzelf begeleidend op zijn Weisenborn en een keer op omfloerste toetsen. In slechts twee songs is er nog een ander te horen: in ‘Driftwood Avenue’ en ‘Year Zero’ soleert harmonicaspeler Gavin Thomas om Bayley’s stem en zangerige lap steel heen.

Bayley

www.dietervanderwesten.com

verbeten idealisten

De eerste song van het tweede album van de Dieter van der Westen Band is het statig deinende, dreigende ‘Gave My Soul’. Daarin combineren Van der Westen – zang en akoestische gitaar, Gijs Anders van Straalen – drums, Eric van der Westen – bas, Aron Raams – elektrische gitaar, Joost Abbel – dobro, banjo en achtergrondzang en Mirte de Graaf – viool succesvol americana met De Graafs folkviool.

Het is het eerste van twaalf songs waarin Dieter van der Westen zijn favoriete twee genres uitdiept, hoewel ze niet in alle nummers versmelten:

Zwerver op weg naar huis.

De negen songs van dit album vormen het debuut van Kaai man én de tweede jeugd van Fred Verhaegen. Hij was al voorman van Mambo Chillum en Durango, groepen die onder meer de blues tot hun invloeden rekenden. De eerste bandnaam is een songtitel van John Lee Hooker, terwijl de tweede verwijst naar Dylan’s ‘Romance in Durango’.

In het tot de essentie teruggebrachte geluid bezingt Verhaegen zijn

onrust en verlangen voor het eerst in het Nederlands. Zijn dobro en huilende mondharmonica ondersteunen daarbij zijn teksten beeldend in een kaal geluidsbeeld, waarin soms een drummachine de maat tikt.

De akoestische blues blijkt zo nog altijd een inspiratie, maar in ‘Middernachtstrein’ combineert hij die op natuurlijke manier met het chanson.

In zijn melancholieke songs lijkt Verhaegen nog altijd zijn bestemming niet te hebben gevonden, maar in het even intieme als huiselijke slotnummer blijkt dat toch het geval.

***1/2

gepubliceerd in Heaven 140, spetember-oktober 2022

Howlin Chicken Records HCR018

overrompelend

De Raamdonkveerse Merel van de Veer is een singer-songwriter en slidegitariste die eerder speelde in VUIG. Beïnvloed door Rory Gallagher, Rory Brock en Brother Dege besloot zij solo te gaan en haar eigen nummers te schrijven.

Via de ‘Escape from the Studio’-wedstrijd van het Sittardse poppodium Volt schopte Van de Keer het tot opener voor de laatste act. Dat moet al een beloning voor haar zijn geweest, maar het contact met Joost Verbraak en Jan van Bijnen daarna nog meer.

De twee waren terecht onder de indruk van haar en namen deze zes songs van haar solodebuut met haar op. Dat deden ze in de hal van het gebouw waar Van de Keer woont én waar ze ze schreef. Het zorgt voor

www.boazmusic.nl

De pas twintig jaar jonge zanger Boaz Roelevink werd slechts tiende in SBS’ ‘We Want More’, maar blijkt in de elf samen met Maurice van Hoek en Mercy John geschreven songs op zijn debuut een winnaar.

Zijn songs ademen op vanzelfsprekende manier soul, rhythm and blues en singer-songwriter: ze zijn authentiek, catchy en compact tegelijk, terwijl zijn stem gruizig en doorleefd klinkt.

De muziek en zang vullen elkaar op een natuurlijke manier aan, waardoor Boaz zijn naam in een klap vestigt.

****  

www.ernesttroost.com

heilig vuur

Singer-songwriter Ernest Troost maakte sinds 2004 vier albums naast zijn werk als componist van filmmuziek. Ook maar liefst vijftien songs van dit album uit 2021 bevatten de voor hem karakteristieke, organische mix van folk, blues en country. Andere songs laten invloeden horen uit folkrock en de jazz uit het begin van de vorige eeuw, terwijl in ‘Cold Trail’ de muzikale erfenis van The Band doorklinkt.

Kenmerkend voor Troost’s songs zijn de soepele, vaak originele melodieën, die even compact als overtuigend zijn: zijn ervaring als componist van filmmuziek leerde hem, dat elke seconde telt.

In zijn nummers staan steeds zijn

R2 680966/603497841226

enkeltje Rock and Roll Hall of Fame.

Deze box bevat vier concerten uit Little Feat’s ‘Waiting for Columbus’-tournee uit 1977: het originele album van die naam zonder toevoeging van de tien extra nummers op de versie uit 2002, twee van hun overige Engelse optredens in respectievelijk Manchester en Londen en een ander optredens in het Lisner Auditorium in Washington, waar ook dat oorspronkelijke werd opgenomen.

In tegenstelling tot dat geoptimaliseerde album zijn op deze drie achteraf geen partijen opnieuw ingespeeld of ingezongen, zodat de band klinkt zoals zij ook toen in die zalen klonk: geconcentreerd in Manchester, gedreven in Londen en getergd in Washington, al waren Bill Payne’s solo’s ook toen al soms karakteristiek wijdlopig.

Juist doordat er spanningen waren tussen de zich door een overdaad aan drank en drugs steeds onberekenbaarder gedragende zanger-slidegitarist Lowell George enerzijds en toetsenist Payne, zanger-gitarist Paul Barrere, drummer Richard Hayward, percussionist Sam Clayton en bassist Kenny Gradney anderzijds én doordat ook na zesde studioplaat ‘Time Loves A Hero’ een Amerikaanse doorbraak wéér uitbleef,

RHINO R2558518/081227943752

beheerst kookpunt

Veel songs van dit concert van Little Feat in de Ultra-Sonic Recording Studio’s van 19 september 1974 circuleren al decennia als bootleg. Ze werden door fans en andere muziekliefhebbers hoog geacht, al werden die door radiostation WLIR-FM in Garden City in de staat New York uitgezonden opnamen geteisterd door atmosferische storingen en het af en toe wegvallen van het geluid.

Ter gelegenheid van Record Store Day 2022 werden alle toen gespeelde songs voor label Rhino opnieuw gemixt en ontdaan van bijgeluiden.

Het resultaat is