Category: luisterpalen (Page 5 of 26)

We kunnen de laatste weken in de publiciteit niet heem om de zoveelste rerelease van Fleetwood Mac’s Rumours.

De vraag of het aanschaffen van dat ongetwijfeld prijzige set de moeite waard is, kon tot nu toe niemand beantwoorden. Tenslotte was Rumours al een keer als 2-cd uitgekomen met allerlei demoversies van de songs die de band wereldberoemd zouden maken.

Met de release op 29 komt definitief een einde aan die twijfels, maar een aardige indruk kun je nu ook al krijgen.

De twaalf live opgenomen songs die erop staan warden opgenomen tijdens concerten in 1977 in Oklahoma City, Tulsa, Nashville en Columbia, South Carolina.  Daaronder zitten Rhiannon, World turning, Dreams,The chain en Songbird.

Die mogen we vast luisteren via Rolling Stone om in de stemming te komen en dat lukt prima met intense versies van The chain en door Stevie Nicks het snijdend gezongen Gold dust woman:

Continue reading

Wij zijn erg blij met Theo Siebens tweede soloplaat Invite to dance.

Hoewel de plaat op het randje van 2012 uitkwam, namen we hem op in de Kippenvel Top Zoveel 2012, hoewel onze recensie duidelijk maakt, dat hij ook een goede kans maakt op een plaatsje in onze lijst van 2013…

Wie ons oordeel in twijfel trekt, kan zichzelf alsnog overtuigen van zijn of ons gelijk, want de onvolprezen website 3voor12 streamt Invite to dance: Continue reading

Wij hebben hem nog niet gehoord, maar Jini Hendrix’ nieuwe single Somewhere werd op maandag 7 januari voor het eerst gedraaid en wel op BBC 6.

Het nummer staat op People, Hell & Angels, de inmiddels aangekondigde cd met niet eerder uitgebrachte studio-opnamen.

Het album komt pas uit op 4 maart a.s. en bevat twaalf nieuwe songs.

Daarin gebruikte Hendrix voor het eerst blazers, toetsen en percussie en een tweede gitarist.

Somewhere kun je al beluisteren op de officiële website van Hendrix. Daar is ook een interview met producer Eddie Kramer te lezen

Drummer op dit nummer is Buddy Rich en op bas hoor je Stephen Stills:

Continue reading

Dat onder anderen Tom Waits en Keith Richards meewerken aan Johnny Depp’s dubbel-cd  Son of Rogue’s Gallery: Pirate Ballads, Sea Songs and Chanteys werd negin december al bekend.

Daarvoor werkte Depp opnieuw samen met producer  Hal Wilner en Gore Verbinski, de producent van de Pirates of the Carribean-cyclus.

Tot nu toe was van die dubbelaar nog geen noot te horen, maar dat is nu veranderd.

De zoveelste  samenwerking tussen Tom Waits en Ketih Richards heet Shenendoah is te horen via deze link en maakt duidelijk dat de twee het zeemansthema (weer) heel serieus namen: Continue reading

Qeaux Qeaux Joans maakte ooit indruk op ons in die ene minuut bij De Wereld Draait Door, maar toen was haar eerste plaat nog niet uit.

No man’s land bevestigde echter zonder meer haar talent, want het is een boeiende plaat waarvan ook haar label veel verwacht.

Radio-optredens  bij TROS Muziekcafé, Giel! 3FM,  en AVRO’s Opium moesten haar dan ook onder de aandacht van een groot publiek brengen.

Dat laatste optreden misten wij, maar gelukkig is dat nog altijd terug te luisteren via: Continue reading

Please be Frank (van den Ende) speelt al langer popmuziek, maar pas afgelopen jaar vond hij de tijd rijp voor een eigen carrière.

Een tijd lag zette hij elke week een song op zijn website die kon worden gedownload. Ook haalde hij de finale van de Grote Prijs in de categorie singer-songwriter, waar hij tweede werd bij de publieksprijs.

Onlangs bracht hij zij debuut-ep The ocean uit met daarop zes songs. Daarin combineert hij met zijn band invloeden van singer-songwriter, roots en pop in boeiende en gelaagde songs.

Die ep is te streamen via: Continue reading

Terwijl de wereld piepend en knarsend tot stilstand lijkt te komen voor het jaarlijkse kerstbestand onder het onophoudelijke geraas van die helaas nog altijd onvermijdelijke jingle bells, luisteren wij liever naar Sofie Letitre’s cd Back where we come from.

De cd is inmiddels uit, maar als kennismaking is de stream van 3voor2 ook heel geschikt voor wie houdt van de combinatie van in popstructuren gegoten eigenheid en weemoed.

Daar kunnen liefhebbers van popmuziek namelijk de hele cd van deze Nederlandse singer-songwriter horen: Continue reading

Het verhaal van de Amerikaanse zangeres Eva Cassidy is de laatste vijftien jaar steeds bekender geworden. Dat komt niet alleen door het tragische karakter ervan, maar ook door de bijna eindeloze rij cd’s die op een na pas na haar dood op drieëndertigjarige leeftijd verschenen.

De zeer verlegen Cassidy trad wel op, maar dat was steeds in kleine clubs, terwijl journalisten, radio en tv haar nog niet ontdekt hadden. Opnemen deed ze ook, maar vooral als achtergrondzangeres of met bands waaraan ze werd gekoppeld om platenlabel te interesseren. Cassidy was namelijk moeilijk in een hokje te stoppen met haar voorkeur voor jazz, pop, en standards.

Hoewel tijdens haar leven nog het vooral lokaal verspreide Live at Blues Alley uitkwam die door haar manager en haar producer/ex-vriend in eigen beheer werd uitgebracht, brak ze pas twee jaar later door.

Dat gebeurde in Engeland, waar tv-presentator en dj Terry Wogan een nummer ging draaien van Songbird, een inmiddels op een klein label verschenen compilatie. Via Top of the Pops werd Somewhere over the rainbow een geweldige hit en Songbird verkocht meer dan een miljoen keer.

Zo werd Cassidy postuum dan toch nog bekend, wat zorgde voor een soms wel erg onevenwichtige stroom releases.

De nieuwe The best of eva Cassidy vat de zangeres samen in negentien tracks waaronder een niet eerder uitgebrachte versie van You take my breath away.

Wie Cassidy nog niet kent, kan via een stream van het hele album alsnog met haar kennismaken: Continue reading

Trixie Whitley is tot nu toe vooral de dochter van de niet alleen door ons betreurde eigenzinnige singer-songwriter Chris Whitley, die met zijn debuut Living with the law in 1991 een verpletterende indruk maakte.

In later jaren zei hij steevast dat dat een producerplaat was en dat Malcolm Burn hem in een hokje had geduwd waarin hij niet wilde zitten, maar hij overtrof die eerste slechts sporadisch, ondanks dat hij regelmatig nieuw werk uitbracht.

Zijn levensstijl was eigenlijk een soort zelfmoord op termijn en Trixie staat tot nu toe dan ook nog altijd in de spreekwoordelijke schaduw van haar vader.

Trixie werkte al met artiesten als Meshell Ndegeocello, Chocolate Genius, Sean Lennon, Malcolm Burn, Robert Plant én producer/gitarist Daniel Lanois, bassist Daryl Johnson en drummer Brady Blade, met wie ze de band Black Dub oprichtte en in 2010 een plaat maakte.

Op 29 januari 2013 komt haar cd Fourth cormer uit. Van dat langverwachte album is nu al een eerste song te streamen: Breathe you in my dreams.

In  dat nummer klinkt ze verrassend genoeg als een overtuigende soulzangeres. Dat is niet de herinnering die wij hebben aan die tegenvallende naamloze Black Dub-plaat: Continue reading

Vandaag is de nieuwe single van de Rolling Stones in première gegaan.

One more shot doet zijn titel eer aan, want in die drie minuten en vier seconden stoppen de Stones hun kenmerkende licks.

Gelijkenissen met Street fighting man en Mixed emotions zullen niet toevallig zijn, terwijl er met Mick Jagger’s spreekwoordelijke bravoure ook weinig mis is.

Daarmee past het nummer in hun lange traditie, terwijl het bovendien alle bejaarden van vandaag en morgen een hart onder de riem moet kunnen steken. Het is toch weer een succesvol kunstje van de krasse knarren: Continue reading