Category: columns (Page 3 of 4)

Nieuw!

2 April 2010 / Ruud

Deze achtdaagse trip werd nog maar pas aan onze culturele groepsreizen toegevoegd, maar bleek direct een groot succes. De vertrekdata zijn al voor de hele zomer volgeboekt en er staan, ondanks de verruimde groepsgrootte, vele geïnteresseerden voor op de wachtlijst. In het vroege voorjaar en het najaar is nog plaats, maar slechts beperkt, dus u moet ook voor die reizen snel beslissen. Ondanks de grote kans op slecht weer stromen de boekingen voor die data onafgebroken binnen.

Eindhoven, Den Bosch, Tilburg en Oss zijn de eerste stops. We bezoeken er gespecialiseerde, soms nog maar nét opgeheven verkooppunten. Authentieke details als onverkochte restanten en de doorleefde inboedel (inclusief cd-rekken en cd-spelers!) zijn dus nog in hun natuurlijke omgeving te bezichtigen. Uiteraard informeert de deskundige reisleiding u over de bedrijfskarakteristieken en wordt uitvoerig ingegaan op de specifieke redenen die leidden tot sluiting.

Het wordt sterk afgeraden bij de bezoeken nog aanwezige personeelsleden zomaar aan te spreken. Omdat zij bezig zullen zijn ‘hun’ winkel uit te ruimen leidt dat wellicht tot vijandige reacties. Blijf steeds dicht bij de gids, want die weet hoe het ontslagen personeel het best kan worden benaderd. Continue reading

Patti

30 March 2010 / Ruud

Liefde kan ook toeslaan als je iemand al jaren kent. Wat een paradox. Eerst is een vrouw gewoon een vrouw en dan is ze opeens DE vrouw. Waanzin toch? Bij mij was het altijd liefde op het eerste gezicht.

Ik grimlachte en staarde naar de foto’s in het boekje. Ze spatte me van de pagina’s tegemoet. Een klassieke schoonheid was ze niet met die rare, grote neus, maar ze hield me gevangen: dat haar, die weemoedige blik en die spottende glimlach, haar lange lijf, gekoesterd door nonchalante kleren, en dan die ranke benen in elegante hoge hakken.

Ik had haar cd in de uitverkoop gekocht, net als de twee vorige, zonder ernaar te luisteren ditmaal. Het was meer uit trouw aan mijn cd-verzameling dan aan haar, eigenlijk. Continue reading

Volume!

23 February 2010 / Ruud

Juist als je één wilt worden met je favoriete muziek en het volume opendraait, gooit een niet-technische factor roet in het eten. Waren dat vroeger je ouders, nu zijn het je tot zelfbewuste medebewoners getransformeerde kínderen. Ze gebruiken hun op school geleerde argumenteerkunsten om terloops te benadrukken dat zij récht hebben op het uitblijven van geluidsoverlast.

Zelf draaien deze heftig met lichaam, geest en wereld worstelende tieners onbekommerd het afgrijselijkste lawaai in hun met gedragen kleding volgestorte woongrotten. Tijdens het dreunen van dit zenuwslopende gebonk gaat in de andere kamers weinig verloren van de nogal primitieve structuur en dito zeggingskracht van deze hoogst eigentijdse uitingsvorm. Pappa’s heel wat melodieuzer smaak leidt bij hen echter tot grote verontwaardiging: ‘Ik heb het daarstraks óók al gezegd! Kan die rótherrie van jou niet zachter?’
Continue reading

Moedertjelief!

16 February 2010 / Ruud

De meeste kranten publiceerden het, maar alleen toen ze de cultuurpagina niet vol kregen: de muzikale smaak van dertienjarigen blijft de jaren erna constant. Revolutionair nieuws, vond popprofessor Tom ter Bogt. De man die helaas vooral socioloog blijft, meldde zelfs dat nooit eerder zulk onderzoek was gedaan.

Zelden is een cliché zo succesvol gerecycled. Ik wil heus niet de geschiedenis ingaan als de man die verried dat Sint-Nicolaas niet bestaat, maar iederéén kon dat voorspellen. Ter Bogt zelf zei over popmuziek immers terecht al eens: “Het is een kapstok voor markante herinneringen. Die doen er vaak meer toe dan de klanken zelf.” Klassieke muziek, zei hij verder, is om naar te luísteren.

Jammer genoeg trok hij deze keer een érg logische conclusie niet: Continue reading

Woordroof

26 January 2010 / Ruud

Het duikt vaak op de laatste jaren, mijn favoriete, voorheen te vaak genegeerde woord. Het zijn echter vreemde situaties waarin het terecht komt, alsof mijn woord verdwaald is, of beter gezegd: ontvoerd.

In thuisland Amerika leed het een kwijnend bestaan. Hoewel op zichzelf levenslustig genoeg, was de betekenis ook daar maar lokaal bekend. Toen nam de Amerikaanse pers het gretig op in haar kolommen, het behandelend als een kinderarbeider. Vanaf dat moment spatte het verleidelijke woord van de pagina’s bij modereportages. Het moest felle, vaak heftig vloekende kleurcombinaties beschrijven, mijn elegante woord, of erger nog: modieuze zonnebrillen of schreeuwend dure en bovendien foeilelijke damestasjes.

Ook werd mijn sensuele woord op de showpagina’s misbruikt om het gedrag van zekere tot sterren gebombardeerde showbizztypes te beschrijven. Het waren zonder uitzondering vrouwen met als grootste kwaliteit de vastbeslotenheid hun eigen vlees net zo lang in de aanbieding te doen als nodig was om ook door de paperazzi opgepikt te worden. Continue reading

Word theft

26 January 2010 / Ruud

It often pops up the last couple of years, my favourite, earlier too often ignored word. Still, they are strange situations in which it finds itself, as if my word is lost, or better put: obducted.

In homeland U.S.A. it was already dwindling. Although in itself lively enough, its meaning was only known regionally there too. Then the American press eagerly introduced it into its columns, treating it like a child labourer. From that moment on the seducing word exploded from the pages in fashion reports. It had to describe bright, often screamingly loud colour combinations, my elegant word, or worse even: fashionable sunglasses or ladies’ purses, outcryingly expensive and, apart from that, horrendous.

My sensual word was also misused on the celebrity pages to describe the behaviour of certain showbizz types bombarded to stardom. Invaribly they were women whose biggest quality was their determination to put their meat on offer as long as it took to be picked up by the paperazzi too. Continue reading

Verlangen naar een verloren toekomst

19 January 2010 / Ruud

Wie houdt van popmuziek, heeft de eigenschap anderen te willen laten meegenieten van de schoonheid ervan. Dat kan uitmonden in eindeloos cd’s opzetten voor vrienden, gejaagd zoekend naar nèt dat nummer waarin al dat moois is samengebald – of erover schrijven, natuurlijk.

Daarachter zit de drang iedereen te willen overtuigen van het bijzondere karakter van akkoordenschema’s of metaforen. Echte liefhebbers leggen daarbij onvermijdelijk een onstuitbare bekeringsijver aan de dag: de muziek is niet alleen mooi, alle anderen moeten dat óók vinden.

Voor die aficionado’s zijn mooie tijden aangebroken: er zijn meer radiostations dan ooit, die zich bijna alle richten op een specifieke doelgroep.

Op die manier kan bijna iedereen een weliswaar door anderen gemaakte, maar toch hoogst persoonlijke selectie beluisteren. Daarmee lijkt definitief een auditief walhalla te zijn ontstaan, ware het niet dat de gedraaide nummers maar al te vaak willekeurig worden geselecteerd door een voorgeprogrammeerde computer die niet geprogrammeerd is om smaak te hebben, maar om dát te kiezen wat het vleesgeworden gemiddelde van de doelgroep wil. Continue reading

Abstination

1 January 2010 / Ruud

Some music embraces you in a friendly way, other music takes possession of you. The songs fill a hole that you did not know. You have to hear them, every day, over and over again, because you already miss them before they have finished.
Then habit formation comes creeping in. You already know what still has to come: that thorny, addictive production that underlines the lyrics so perfectly. About music, once his first love, about inspiration, loss and saying goodbye. About loyalty and love, anger, about getting back from a prospectless position and going on, despite everything.
Of course, meanwhile you sing along with them. Continue reading

The way it was

1 January 2010 / Ruud

You do still remember the way it was, before Katrina? How the sunlight spat off the low wooden houses, off the yellow ones just as much as from the blue ones and the red ones? How the heat stretched itself languidly in the early morning already, in streets that were called Indepence, Piety and Desire? You do still remember how we had to ride our bikes around the cracks in the tarmac, some as big as potholes and so deep that my front wheel disappeared in one completely one time? Continue reading

Hoe het was

30 December 2009 / Ruud

Je weet toch nog hoe het was, voor Katrina? Hoe het zonlicht van de lage houten huizen spátte, van de gele net zo goed als van de blauwe en de rode? Hoe de hitte zich ‘s morgens vroeg al loom uitrekte in straten die Onafhankelijkheid, Vroomheid en Verlangen heetten? Je weet toch nog hoe we op de fiets vaak om de gaten in het asfalt heen moesten, sommige zo groot als een putdeksel en zo diep dat mijn voorwiel er een keer helemaal in verdween? Continue reading