Volwaardig tussendoortje.
Ook de negen songs op Anna Coogan’s nieuwe cd komen in eigen beheer uit. Dat is na The nocturmal among us en The wasted ocean dan al de derde gemiste kans op rij voor de platenlabels, want Coogan zou een sieraad zijn voor elk zichzelf respecterende maatschappij.
In deze in twee dagen met de Italiaanse gitarist Daniele Fiaschi opgenomen songs bewijst ze namelijkook in een spontane setting haar intieme songs prachtig te kunnen zingen.
Coogan en Fiaschi speelden de songs in een studio in een Romeinse buitenwijk zo veel mogelijk live, hoewel ze soms een aantal keren op zoek waren naar de perfecte take.
Zes van die nummers stonden al op haar twee vorige cd’s en Indian son, Red Shoes, black dress en The wreck of the Edmund Fitzgerald zijn nieuw, maar door het ingetogen karakter en Fiaschi’s ruimtelijke, ingehouden spel vormen ze qua sfeer een naadloos geheel.
Ook is er geen verschil te horen tussen de studio-opnamen en het afsluitende, live in Roeaen opgenomen The Crucifixion. Net als op The wasted ocean houdt Coogan hier de spanning moeiteloos ruim negen minuten vast. Daarvoor zorgt de combinatie van een hypnotiserende melodie, een intrigerende tekst, een expressieve stem vol spijt en Fiaschi’s sterke solo’s.
De ooit voor operazangeres studerende Coogan blijkt zo ook op het podium een klassieke sirene op wier rotsen het verleidelijk te pletter varen is.
****