Geserreerd gevoel.
Ook op zijn tweede cd heeft Johan Borger een duidelijke voorkeur voor de hoogtijdagen van de singer-songwriters. Net als op zijn goede debuut Sometimes zingt en speelt hij tien songs die wortelen in die Amerikaanse traditie. Ze zijn zogenaamd verdeeld in twee sets van vijf ieder, zo een lp suggererend.
De opnamen vonden plaats op min of meer dezelfde manier als bij zijn debuut: samen met zijn muzikanten speelde hij eind juni 2012 een week lang in een als studio ingerichte boerderij. Ook zijn band is nog gedeeltelijk hetzelfde als op zijn debuut: drummer Mischa Porte en bassist Rients Kuik maken er opnieuw deel van uit, net als Borgers zus en broer Mariecke en Jesse. Zij doen de achtergrondzang. Bepalend voor de sfeer is deze keer echter vooral Jaromir Fernigs steelgitaar, die met zijn romige geluid Borgers onderkoeld emotionele mompelzang enigszins compenseert.
Borger zingt gelukkig ook op deze opvolger van Sometimes vooral autobiografische teksten, al relativeert hij zijn leven in het voorthuppelende Small town. Met zijn nasale falset roept hij echter ook in deze weinig spectaculaire gebeurtenissen beschrijvende tekst een onverwacht grote spanning op. Een enkele keer voegt Borger door het gebruik van zijn elektrische gitaar ook een expliciete dreiging toe, die onwillekeurig doet denken aan songs als Are you ready for the country? van Neil Young’s Harvest.
Dat Borger er ondanks die duidelijke referenties in slaagt een volkomen eigen sfeer op te roepen, tekent zijn klasse.
****
Geplaatst in Heaven no. 83, maart-april 2013, no. 2