Eerlijk gezegd zijn we Neil Finn al jaren uit het oog verloren.

De late albums van Crowded House horen weliswaar nog altijd tot onze favorieten vanwege de vaak schitterende melodieën en prachtige zang, maar de twee platen van na de reünie losten onze verwachtingen niet in, terwijl Finn ook solo zoekende leek.

Binnenkort komt weer een soloplaat van hem uit: Dizzy Heights.

Op basis van het nummer White lies and alibis is dat een album om meer dan nieuwsgierig naar te zijn, want wat Finn daarin allen met een akoestische gitaar laat horen evenaart zijn beste werk met gemak:http://www.theguardian.com/music/video/2014/jan/08/neil-finn-white-lies-and-alibis-live-session-video

We hoen dan wel, dat er maar een collage als Divebomber op staat. Dat krijg je te horen als je Finn’s site bezoekt, maar het kostte moeite om het tot het eind toe te beluisteren. Finn licht op zijn site weliswaar toe hoe hij tot het schrijven ervan kwam, maar dat maakt de sturloze huisvlijt niet beter verteerbaar:

www.neilfinn.com