“Kippenvel – Live!” verplaatst de radiostudio naar het Amerikaanse zuiden

Dinsdagavond 23 februari stond radiostudio 1 al rond zeven uur vol met flightcases met allerhande apparatuur. Zanger/toetsenist Bart de Win, bassist Rinus Raaijmakers en gitarist Harry Hendriks hadden hun spullen daar samen met zangeres Arianne Kegt en presentator Ruud Heijjer heen gesjouwd, terwijl drummer Arthur Lijten pas later zou arriveren met zijn drumstel.

Diens grote drumset leverde wat later een uiterst volle studioruimte op, waar tussen instrumenten, apparatuur en kabels nog net ruimte was voor studiotechnicus Gerhard Kraaienoord en Heijjer. Live-technicus Aart Rietveld moest vanwege plaatsgebrek met zijn mengtafel echter uitwijken naar de aangrenzende spreekcel.

Tussen acht en negen waren de muzikanten en Rietveld bezig met het neerzetten en aansluiten van alle instrumenten en het afstellen van de geluidsniveaus, wat al diverse keren uitmondde in het spontaan invallen in songs van De Wins cd The Simple Life.

Hoewel het mixen van het geluid van een complete band plus drie zangmicrofoons voor een radio-optreden complex is, lukte het Rietveld opnieuw om voor negen uur een kristalhelder geluid neer te zetten.

Na de tune begon Heijjer met De Win en zijn band muzikaal te introduceren met een nummer van zijn cd, The Beauty Within. Daarna kwam op verzoek van De Win Randy Newman’s Birmingham. Vanaf het begin van die song bleek de zin “Get them Dan!” favoriet, iets wat ook bleek uit het gezamenlijk meezingen van zowel coupletten als refreinen.

Hoewel dat met dichte microfoons nog niet helemaal zuiver klonk, bleek in het eerste live-nummer dat De Win weet wie van zijn bandleden mee mogen zingen: het ingetogen titelnummer The Simple Life kreeg een weemoedige uitvoering, compleet met accordeonsolo van de Win zelf. Die had dat instrument al omgegord voor hij het nummer op piano opende.

In het eerste uur volgden nog andere muzikale helden en favorieten: Arianne Knegt vertelde na Emmylou Harris’ You Never Can Tell (C’est La Vie) hoe zij als jong meisje zeker wist dat zij zelf later Emmylou Harris zou worden, toen ze haar op t.v. zag.

Vergelijkbare gevoelens bleek De Win te hebben bij Muddy Waters, van wie hij Got My Mojo Working Part I liet horen van een live-opname op het Newport-festival uit 1960. Hij herinnerde zich hoe blij hij was als hij het nummer hoorde en peinsde hardop dat hij misschien door Waters wel de muziek ingegaan was.

Zelf speelden De Win en zijn band daarna Undercover Lover. Daarin viel het afgemeten spel op van Lijten, Raaijmakers en Hendriks op. Zij legden met hun felle accenten een  swingende basis voor De Wins toetsen en zijn jazzy zang, in de refreinen subtiel ondersteund door Knegt.

Het nummer is geschreven vanuit het perspectief van een stalker die een geliefde terroriseert, maar dat natuurlijk (…..) niet beseft. Het door het nummer verweven thema uit Love Story gaf de tekst een navrant tintje.

Walt Wilkins’ door gitaar gedomineerde Hony Tonk Road leidde het verhaal in hoe De Win en Knegt tijdens een optreden van Sam Baker met de eerste in contact kwamen. Wilkins’ enthousiasme over The Simple Life zorgde voor een uitnodiging aan De Win om later dit jaar in Austin  een aantal songs op te nemen voor de Wins tweede cd. Dat Wilkins ook ruimte kan laten, bleek in een melancholiek nummer van Sam Baker, Pretty World.

De Wins live gespeelde, statig swingende Just A Memory sloot daar aardig bij aan. Opnieuw viel de rol van De Wins muzikanten op, die geen noot te veel speelden.. Ook afsluiter Girl Downtown van Hayes Carll straalde ondanks de huppelende countrymelodie in de tekst naast verlangen ook  weemoed uit.

In het tweede uur zou De Win live starten, hoewel Heijjer per abuis The Band aankondigde. Toen die verwarring eenmaal was opgehelderd, bleek dat het gospelgetinte Do I Need dicht aansluit bij de muziek van die icoon van de jaren zeventig. De minimaal op toetsen begeleide song werd gedragen door de zang van De Win, Knegt, Raaijmakers en Hendriks, die vlak tegenover elkaar ook figuurlijk dicht tegen elkaar aan kropen in de stemmige koortjes.

The Band’s Ophelia van The Last Waltz contrasteerde daar mooi mee door de uitgelaten blazers, maar dat De Win ook door hen beïnvloed is, bleek daarin duidelijk. Ook met de Appalachian folk van Po’Girl’s Old Mountain Home bleek De Win raakvlakken te hebben.

In het live gespeelde The Promised Land riep De Win een bewogen beeld op van een economische vluchteling die omkwam in een container, op weg naar het beloofde land Europa. Juist doordat De Win zich in de tekst beperkt tot diens gedachten en verlangens, kreeg de song een algemene zeggingskracht.

Gerard van Maasakkers D’n Boom bleek een song met een verhaal. Dat werd door bassist Raaijmakers verteld, omdat hij het samen met Van Maasakkers schreef. Daarna volgde nog de eerste held van De Win. Bij Don McLean’s Castles In The Air vertelde hij hoe meer dan de helft van zijn kleine lp-verzameling ooit bestond uit lp’s van McLean had en hoe zijn zangstijl beïnvloed werd door McLean’s jazzy timing. Dat die liefde niet overgaat, bleek wel toen De Win bijna geëmotioneerd zei dat hij nu eindelijk kaarten voor een optreden had kunnen kopen, omdat McLean binnenkort naar Nederland komt.

In de ballad Let Me Know bleek opnieuw hoe De Win Amerikaanse stijlen sfeervol mengt tot Europese Americana met een vleugje jazz. Dat hij ook met andere mensen speelt dan Van Maasakkers, bleek in Juny van zangeres Izaline Calister. Die zomerhit op Curacao heeft een arrangement van De Win, terwijl hij ook op de achtergrond het ritme humt. Daarna was er nog net tijd voor de gebarsten stem van Johnny Cash in een intieme cover van The First Time Ever I Saw Your Face en een spetterende live-versie van De Win’s They Told Me.

Daarmee kwam een einde aan twee uur spannende live-radio; live-muziek, verhalen en favoriete songs van Bart de Win en zijn band. Het opruimen duurde tot ver na elf uur, net als het napraten op de stoep bij de bus, voordat de band verdween in alweer een sneeuwnacht.

Deze uitzending is nog terug te horen via het tabblad ‘Uitzending’ bovenaan deze deze site tot en met dinsdag 9 maart a.s. om 21:00.