Hét Atlantic-album is misschien ondanks alle andere wel Déja Vu: Carry On’s gretigheid schuurde langs de lieflijkheid van Teach Your Children, Almost Cut My Hair’s elektrische claustrofobie botste op de romantische wanhoop van Helpless, en dat was nog maar het begin.
Ook de foto’s bewezen destijds hoe C, S, N & Y hun talent ontspannen uitstraalden en dat ze dat zelf ook wísten. Zo zou ik ook worden, later. Nu laat alleen walvis Crosby de fakkel soms nog branden, maar hun plaat geeft me nog altijd het gevoel dat álles mogelijk is, net als toen.