Exportkwaliteit.
Op hun nieuwe live-cd belijden pianist/zanger Clemens van de Ven en zijn band tien nummers lang hun voorliefde voor rhythm ‘n’ blues. Opgenomen tijdens een Oostenrijkse tournee doen hij en gitarist Harry Hardholt, saxofonist Arend Bouwmeester en drummer Sin Banovic zo op hun eigen manier aan ontwikkelingswerk. De band speelt behalve eigen nummers Dr. John’s Quitters Never Win en Such A Night, Allen Toussaint’s Sneakin’ Sally, Fats Domino’s Can’t Go On Without You, en andere klassiekers als St. James Infirmary en Look Over Yonder Wall. Behalve voor rhythm ‘n’ blues hebben ze daarbij een voorliefde voor funk, dat ten onechte ondergeschoven kind.
In de up-temponummers laat de band het best horen hoe gelaagd en strak ze spelen.Vrijwel alles is dan ritme: Ven de Vens linkerhand en Danovic’ inventieve drumpatronen vervangen de bas, Hardholts slaggitaar en Bouwmeesters saxstoten kronkelen eroverheen. Ze bewijzen zo alsnog dat wiskunde ook kan swingen.
Van de Ven past de tekst van Quitters Never Win logischerwijs aan: “New Orleans, city where I belong.” Dat gevoel spreekt ook uit de eigen nummers van de band: Lazy Lady en de groepsjam Hey Babe zijn duidelijk op die stad geënt. In het laatste wordt die andere vader van de funk, James Brown, ook nog even bij het feestje betrokken, maar meestal blijkt Nijmegen weer aan de Mississippimonding te liggen.
Het is te hopen dat Van de Ven c.s. niet besluiten Hans Theesink achterna te gaan, want dan spelen ze voortaan niet eens meer op de Parade.
***
Gepubliceerd op www.popmagazineheaven.nl bij Heaven no. 38, september-oktober 2005/no. 38