Swingende sociaal-democraten.
Al nam De Dijk weer een jaar vrijaf, deze zeventiende cd werd opgenomen tíjdens die onderbreking. In twaalf nummers varieert deze vaste waarde muzikaal dan ook op hun zelfgecreëerde genre, compleet met de definitief ingelijfde gitarist/co-producer J.B. Meijers en Hot Haarlemmerdijk Horns Roland Brunt – sax en Mike Booth – trompet. Voorzichtig verkennen ze nieuwe muzikale elementen in Recht in De Ogen en Lieve Lach, waarbij vooral in het eerste de strijkers een belangrijke sfeerbepaler zijn.
Gitaristen Meijers en Nico Arzbach voegen soms roots-elementen toe als mandoline, slide of steelgitaar, terwijl in Nooit Meer Droge Ogen verrassend genoeg knerpend gescratch verstopt zit. Overigens is Meijers’ en drummer Antonie Broeks productie slechts dienstbaar. Pas via de koptelefoon zijn nuances hoorbaar die anders niet opvallen in het heldere maar vaak vlakke geluid. Nog steeds Stax-soul combinerend met country, rock (‘n’ roll) en ballads blijkt De Dijk echter opnieuw steeds totaal op elkaar ingespeeld te zijn, ook in het gedeeltelijk nauwelijks verstaanbaar rockende God Bestaat Niet.
Aarzelaar Van der Lubbe neemt zichzelf in het onweerstaanbaar swingende Elke Dag Opnieuw hard de maat, en daarmee ook zijn publiek, maar werkt hetzelfde thema positiever uit in het erop volgende titelnummer. Teksten van Flip Broekman, Jan Boerstoel en Alex Roeka passen naadloos bij de zijne, want ook daarin komen de vaste thema’s terug: vriendschap, liefde en het onwrikbare geloof in een betere wereld. Zo bieden deze grimmig volhoudende optimisten tekstueel én muzikaal troost.
***
Geplaatst op www.popmagazineheaven.nl bij Heaven no. 40, januari-februari 2006/no. 1