SongSense 2025
muzikale monnik
De elf songs op het vermoedelijk 35e album van Ad Vanderveen overkwamen hem eerder dan hij ze schreef. Dat gebeurde vooral in Spanje, waar hij verbleef in een huis met uitzicht op de oceaan aan de ene kant en aan de andere kant op de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella, al schreef hij eerder die zomer al ‘Music of the Spheres’ op het Griekse eiland Samos.
Het kijken naar langtrekkende pelgrims terwijl hij gitaar speelde en het voeren van gesprekken tijdens het met ze oplopen inspireerden hem tot het schrijven van het nummer ‘Old Camino Road’, dat hij daar tijdens dat verblijf ook opnam. Die demo diende als voorbeeld voor het ingetogen, folky geluid van de meeste andere songs.
Hij vroeg Willie Ahrend partijen op een gitaar met nylon snaren in te spelen in zijn eigen SongSense-studio, Pete Fisher en Dan Shergold basten, Simon Moore speelde orgel en Per Hu weer cello, terwijl Kersten de Ligny samen met Shergold percussie speelde en de koortjes zong.
Zij vullen Vanderveens zang, gitaar, mandola, banjo, harmonica en piano aan, maar
overstemmen die niet: ze stellen in bedachtzame solo’s de melodie centraal en de onthechting in zijn teksten.
In ‘Nothingness Is All’ komt in de muziek weliswaar de elektrische gejaagdheid van de vroege Bob Dylan om de hoek kijken, net als diens knauwende dictie in de zang. In een elektrische cover van Neil Young’s ‘Thrasher’ eert Vanderveen zijn andere grote invloed, maar in acht van de negen andere is de verstilling bepalend: alleen in ‘Some Kinda Blues’ combineert Vanderveen een akoestisch geluid met een dreigende elektrische solo op de achtergrond in een sfeer die Young’s ‘On the Beach’ oproept.
Vanderveen bezingt meer dan ooit dat het draait om wat Nescio’s Japi ‘versterven’ noemde, want het kiezen van een bestemming dwingt je ertoe die kant ook inderdaad uit te gaan. In ‘Old Camino Road’ zingt hij dan ook hoe de eigenlijke reis er niet een is die je met je voeten maakt maar een innerlijke en in het afsluitende ‘Too Many Words’ dat woorden het zicht wegnemen op hetgeen waarom het gaat.
Paradoxaal genoeg maakt Vanderveen in deze songs in muziek en teksten zijn filosofie juist heel duidelijk. Zo betoont hij zich een middelaar tussen het leven van A naar B en het hogere.
****