Tchuop Zilla Records/Thirty Tigers TZR-003CD
zoveelste jeugd of waardig afscheid?
Zangeres Irma Thomas is nog altijd de soul queen van New Orleans, al is haar reputatie vooral gebaseerd op haar singles uit de jaren zestig en haar albums tot de eeuwwisseling.
Toch maakte ze ook in 2006 het uitstekende ‘After the Rain’ en in 2008 het ook al meer dan goede ‘Simply Grand’. Op die twee albums bleek zij nog altijd die meer dan emotionele stem te hebben, die goed gedijde in de relatieve muzikale rust daarop.
Behalve op een EP met slechts twee gezongen nummers uit 2013 dook zij alleen nog een enkele keer op als gastzangeres, bijvoorbeeld in 2010 bij de ook uit New Orleans afkomstige, even moderne als dwarse funkband Galactic en leek zij haar veelbewogen carrière te hebben afgesloten.
Die groep wist haar echter opnieuw naar de studio te lokken, ook doordat bassist Robert Mercurio en saxofonist Ben Ellman samen met haar acht nummers schreven. Daarin combineren ze de vooral elementen uit de periode dat Thomas door Allen Toussaint werd geproduceerd: strakke ritmes en felle blazers bepalen een compact geluid dat aan dat van de jaren zestig refereert.
De inmiddels 84-jarige Thomas
voelt zich daarin hoorbaar thuis, zowel qua tekst als qua zang: na een enthousiaste cover met gospelinvloeden van Nancy Wilson’s ‘How Glad I Am’ zingt ze overtuigend over haar verleden én heden als zangeres in ‘Where I Belong’: ‘I guess I’m right where I Belong/still doing my thing, singing my song’.
Dat nummer is exemplarisch voor de erop volgende, want ook in loom funkende songs als ‘Love’s Gonna Find A Way Again’ heerst Thomas als lang geleden: haar diepe stem is nog minstens zo krachtig en expressief als ze ooit was.
Tegelijkertijd levert ze commentaar op het Amerika van vandaag. In ‘Lady Liberty’ zingt ze overtuigend: ‘Is this the world that we’re living in?/The one we raise our children in/Lord save us all, Lady Liberty took a fall’. Ook in ‘People’ klinkt maatschappijkritiek door, zoals ook Toussaint dat destijds dansbaar deed.
Drummer Stanton Moore, bassist Mercurio, gitarist Jeff Raines, toetsenist Rich Vogel, trompettist Eric Gordon en saxofonist Ellman maken zich dienstbaar aan Thomas; Galactic funkt en fleemt, schuurt en slijpt geestdriftig, terwijl ook achtergrondzangeres Anjelika ‘Jelly’ Joseph haar opzweept om het beste van zichzelf te geven.
Dat is precies wat de gretig zingende Thomas doet. De Soul Queen of New Orleans tart de tijd onverwacht nog een keer met muziek voor hoofd, hart en heupen.
****