Universeel.
Sinds Janis Ian terugkwam met Breaking Silence, is dit haar zesde reguliere studioalbum. De titel suggereert een nieuwe richting, maar de songs sluiten aan bij vorige cd’s, al zijn er deze keer geen vullertjes tussen te vinden.
Opnieuw zijn haar folkinvloeden duidelijk. Tenslotte debuteerde zij veertig jaar geleden als sociaal bewogen tiener en nam zij in die in 1992 begonnen derde jeugd vaak heldere maatschappelijke standpunten in. Ook op deze cd mengt zij in vijftien nummers echter politiek geladen songs met soms schrijnend autobiografische.
Opener Danger, Danger hekelt de Amerikaanse neiging tot censuur van zogenaamd obscene kunst, terwijl oorlogsgeweld in diezelfde kringen geen protesten uitlokt. Ian’s verpakking van die boodschap zet de standaard: met vaste drummer/percussionist Jim Brock en bassist/gitarist van dienst Victor Krauss speelt Ian een stuwende, open groove. Het nummer stijgt door deze minimale muzikale middelen vér uit boven een obligate muzikale preek. Ook in veel andere nummers vloeit haar opnieuw indrukwekkende gitaarspel samen met dat van Brock en Krauss en organist Carson Whitsett, die invloeden uit pop, country en jazz verwerken tot een natuurlijk vloeiend geheel.
Daaroverheen zong Ian haar teksten live in, harde noten over armoede, overspel, verslaving, eenzaamheid en onverwerkt verdriet afwisselend met vrolijke nummers als The Crododile Song en My Autobiography. Ook in de afsluitende titelsong combineert zij haar ongebroken geloof in politieke folk met humor, zichzelf zo relativerend. Niet alleen daarmee bewijst zij nog jaren mee te kunnen.
****
Gepubliceerd in popmagazine Heaven no. 42, mei/juni 2006/no. 3