Kara Grainger maakte met debuut Grand and Green River in 2008 al veel indruk. De Australische zangeres/gitariste debuteerde toen onder eigen naam, maar zong daarvoor al in de band van haar broer Michael, Papa Lips. Ze nam met die band ook twee cd’s op die in de rest van de wereld onopgemerkt bleven.
De acht songs op haar live met band ingespeelde, slechts als download verkrijgbare tweede vertrekken vanuit de blues. De in Amerika wonende Grainger bewijst erin, dat ze de klassiekers kent, maar het genre tegelijkertijd overstijgt.
Robert Johnson’s C’mon in my Kitchen krijgt een langzaam groovende, dreigende uitvoering van drummer Stacey Lamont Sydnor en bassiste Mary Beth Kedzior en wordt even sfeervol bepaald door Arlan Schierbaum’s Hammond en broer Michael’s mondharmonica als Grainger’s verleidelijke zang en haar slide.
Net als Bonnie Raitt buigt en rekt Grainger de lettergrepen met haar stem net zo vrij als haar noten met haar gitaar. Dat blijkt ook duidelijk in songs van Jimmy Reed, Koko Taylor en Billy Mitchell & Earl Randle, waarbij de bijna zeven minuten durende versie van hun Come To Mama de show steelt. Alleen aan JJ Cale’s I’ll Make Love To You Anytime voegt ze weinig toe doordat ze het originele versie te veel intact laat.
Grainger’s eigen Holding On en Sky Is Falling kunnen de vergelijking met de overige nummers makkelijk aan: ook die songs zijn ritmisch interessant en worden hoogst geïnspireerd door haar gezongen en gespeeld.
Zo is deze te korte cd een showcase waarin Grainger haar klasse duidelijk bewijst.
***1/2