RLR 48251
Op hun achtste studioalbum zetten toetsenist, percussioniste en leadzangeres Digna Janssen en bassist, percussionist, toetsenist, gitarist en achtergrondzanger Johan Smeets tien samen geschreven songs die ze voorzagen van een nieuw geluid.
Dat komt doordat Smeets een oude drummachine terugvond en daarmee ging spelen. Tijdens dat speelkwartier ontstond het titelnummer, waarin de twee het mechanische ritme gebruiken als ondergrond voor Smeets’ zoemende basgitaar en zijn ritmisch, hard aangeslagen akoestische gitaren, maar vooral voor de even ongenaakbare als emotionele zang van Janssen.
Ze bezingt daarin het thema van het album: de manier waarop we zonder het ons te realiseren steeds meer gebruik maken van algoritmes en kunstmatige intelligentie plus de daaruit voortvloeiende vraag of we die ontwikkeling eigenlijk wel willen.
Ook in de andere nummers schemeren die ontwikkeling en de consequenties ervan door zonder dat dat ontaardt in een preek of een pamflet.
De songs zijn namelijk
Continue reading