Page 4 of 1142

lang interview met Darryl Hannah over ‘Coastal’

21 April 2025 / Ruud

De Neil Young-tourneefilm ‘Coastal’, gemaakt door zijn vrouw Darryl Hannah, krijgt veel positieve recensies.

Misschien interviewde Clash Music’s Robin Murray haar daardoor, misschien ook doordat Young behalve een van de grote raadsels van de muziekindustrie ook van de grote sterren ervan is.

Hannah blijkt nu juist te willen laten zien wat voor lieve en open man Young kan zijn, zegt ze.

Hannah blijkt ook in dit vraaggesprek nog meer dan een liefhebbende echtgenote: uit haar woorden blijkt dat ze hem vereert en hem daardoor zo veel mogelijk recht heeft willen doen met beelden van zijn ook voor haar onvoorspelbare optredens en van zijn gesprekken met zijn vaste buschauffeur onderweg naar het volgende optreden.

Zij zegt dat deze documentaire ook anders is dan de eerdere die ze over Young maakte. Daarin stond volgens haar toch steeds alleen zijn relatie met zijn muziek centraal, terwijl hij hier ook als mens naar voren komt:

Stevie Nicks: Amerikaanse tournee

20 April 2025 / Ruud

Van 8 augustus tot 15 oktober gaat Stevie Nicks op tournee door de VS. Daarna doet ze op 15 november ook nog een optredens, zodat het aantal concerten in totaal op dertien komt.

In feite gaat het dat ook om twee serie optredens: zeven in augustus en vijf in oktober.

Tussen de concerten zitten bovendien steeds minstens drie dagen, zodat Nicks niet in haar reserves hoeft te tasten:

soap Zak Starkey: nu weer niet ontslagen

20 April 2025 / Ruud

Drummer Zak Starkey is nu weer niet ontslagen als drummer van The Who.

Dat zegt althans gitarist Pete Townsend, een van d etwee kernleden van de roemruchte Britse band.

Dat moet althans blijken uit een korte post op Instagram.

Daarin schrijft Townseond dat Starkey niet is gebraagd de groep te verlaten, maar dat er ; aan alle kanten’ wat ‘communicatieproblemen’ waren ‘ zowel persoonlijk als privé die moesten worden opgelost’ end at deze ‘op een gelukkige manier zijn geuit’.

Het si toch op zijn minst bijzonder dat de berichten over Starkey’s ontslag niet alleen kwamen van The Who-zanger Roger Daltrey, maar dat Starkey er ook in geloofde en er vervolgens via Rolling Stone ook op reageerde in een verklaring.

Ondanks de verklaring op de website van de groep lijkt het er dan nog het meeste op, dat Townsend Daltrey de voet dwars heeft gezet en Starkey’s ontslag heeft teruggedraaid.

Wat dat betekent voor de vaak toch tumultueuze samenwerking tussen de twee The Who-giganten, kun je uit die verklaring niet opmaken, al is daar door de regels heen wel veel te lezen over Starkey’s ontslag: Daltrey’s ergernissen over Starkey’s drummen.

Ook Starkey heeft trouwens van Townsend het lid op de neus gehad:

Joachim Cooder: nieuwe EP én Belgische en Nederlandse optredens

19 April 2025 / Ruud

Joachim Cooder is uiteraard de zoon van Ry, maar al lang niet meer alleen dat.

Joachim Cooder groeide weliswaar op in de schaduw van de even rootsy als veelzijdige gitaarreus die zijn vader inmiddels zo’n zestig jaar is en speelde al vanaf jonge leeftijd drums op zijn albums, maar was er ook nog steeds bij op ‘Get On Board, the songs of Sonny Terry & Brownie McGhee’, de duoplaat van Taj Mahal & Ry Cooder.

Daarnaast ontwikkelde hij zich tot een even eigenwijs als originele singer-songwriter.

Hij maakte de mooiste cover op ‘Long Distance Love – a Sweet Relief Tribute to Lowell George’ uit 2024 door Little Feat-klassieker ‘Cold, Cold, Cold’ te veranderen in een betoverende ballad die dromerig is, door bepalende rollen voor duimpiano en percussie, maar ook dwars door de solo op bassaxofoon van Sam Genkel.

Dat vader Ry erop baste, maakte het toch een familieonderonsje.

Die hypnotiserende sfeer roept Joachim Cooder nu ook weer op in de zeven songs op zijn nieuwe EP ‘Dreamer’s Motel’, net zoals hij dat eerder deed op zijn EP ‘Fuchsia Machu Picchu’ (2018) met eigen songs en zijn ‘Over That Road I’m Bound’ (2020), zijn album met bewerkingen van songs Uncle Dave Macon, een vroege countrypionier en banjospeler.

‘Dreamer’s Motel’ brengt hem in het najaar naar België en Nederland, want hij komt in totaal vier keer optreden.

De releasedatum ervan was 1 november 2024 gegeven, maar het is zo mooi, dat je het zou moeten willen kopen en naar zijn concerten zou moeten willen gaan:

Alice Howe & Freebo – Live

19 April 2025 / Ruud

Know Howe Music & Bassline Music

1 99066 17911 6

www.alicehowe.com

www.freebomusic.com

alive and kicking

De Amerikaanse singer-songwriter Alice Howe trok de aandacht van veteraan Freebo met de vijf songs van haar debuut-EP ‘You Have Been Away So Long’(2017).

De onder meer door zijn werk bij Bonnie Raitt beroemde bassist die zich transformeerde tot singer-songwriter nam haar onder zijn vleugels op haar debuut ‘Visions’ (2019) en de opvolger ‘Circumstance’(2023): hij schreef mee aan nummers, speelde bas, zong de koortjes mee en produceerde de albums. Ook gingen ze samen op tournee door Europa en de VS.

Inmiddels verscheen van een optreden tijdens zo’n Amerikaanse tournee een live-album met veertien songs die ze opnamen tijdens een concert in de Rainshadow Recording Studio in Port Townsend in de staat Washington.

Daarop speelden ze allebei akoestische gitaar én bas, waarbij de klank van Freebo’s fretloze onmiskenbaar is. Ook zingen ze afwisselend de lead en de koortjes zingen met evenveel enthousiasme als overtuiging.

De setlist is dan ook een combinatie van de drie albums van Howe en die van Freebo’s vier soloalbums sinds 1999, terwijl ze ook drie songs spelen die duidelijk maken dat de wortels van Freebo én die van Howe in de jaren zeventig liggen:

Diaspora – Arlan Feiles

19 April 2025 / Ruud

Not Pop Records 1 95269 35581 4

https://arlanfeilesmusic.com

everlasting elegy

Arlan Feiles’ ninth album only contains nine songs: eight he wrote himself and a cover of Leonard Cohen’s ‘Story of Isaac’. It fits in seamlessly with the other songs, because on this thematic album Feiles poses big questions about his Jewish origins, ant-Semitism and the Israeli invasion of the Gaza strip. He does so in a musical mix of singer-songwriter, roots, folk and klezmer, but he always builds in a lot of space in his songs.

Feiles himself plays the double bass, the acoustic and Weissenborn guitar, the piano and organ. In Addition, Brad Gunyon plays the drums in two songs and David Mansfield plays the mandolin in three, which he combines with violin once and with Weissenborn one other time. Carmen Sciafani plays the slide guitar once and there are only three songs with backing singers: in ‘Oh, St. Louis’ it is Layonne Holmes and in ‘Ceasefire’ Tessa, Layla and Noah Feiles sing.

His songs are European-tinged because of the combination of genres and breathe the atmosphere of lamentations with the bare but penetrating sound and often repetitive music.

These elements provide a lot of emphasis on his lyrics, also because of his vocals, that are mixed to the front. Even more than on albums like ‘Blame Me’ and ‘What Kind of World’, Feiles interweaves the personal with the political in his lyrics, because he audibly struggles with the contradiction between his origins and the political reality of today: his ancestors came from Europe to the new world, but that destination has abandoned him.

In his songs he seems to sing about his family history more or less chronologically:

herontdekte foto’s Paul McCartney naar expositie

19 April 2025 / Ruud

Dit voorjaar toont galerie Gagosian in Los Angeles 36 foto’s van Paul McCartney onder de naam ‘Rearview Mirror: Photographs, December 1963-February 1964’.

De expositie opent op 25 april en duurt tot en met 21 juni.

Het merendeel van de foto’s daarvan werd recent teruggevonden, al zijn er ook bij die al werden gepubliceerd in het boek ‘Eyes of the Storm’:

alweer nieuwe single William Bell

19 April 2025 / Ruud

Soullegende William Bell heeft een nieuwe single uitgebracht.

‘Every Sunday Morning’ is de tweede na het uitkomen van zijn album ‘One Day Closer To Home’(2023), want in oktober 2024 kwam al ‘Strange Fruit Is Still Hanging’ uit.

Dat was een jazzy song die in de tekst niet alleen direct refereerde aan Billie Holiday’s aanklacht ‘Strange Fruit’, maar waarin Bell zich ook uitsprak over de positie van de zwarte Amerikanen.

Dat doet hij op een sentimentelere manier ook in de tekst van die nieuwe single.

Hij haalt pratend en zingend herinneringen op aan zijn jeugd. Die kunnen gezien de zoete plaatjes geromantiseerd zijn, maar aan het einde van het nummer maakt hij nog maar eens een opmerking over de Amerikaanse politie.

Hij blijkt daarbij nog altijd meer dan goed bij stem:

Diaspora – Arlan Feiles

18 April 2025 / Ruud

Not Pop Records

1 95269 35581 4

https://arlanfeilesmusic.com

tijdloze elegie

Arlan Feiles’ negende album bevat slechts negen songs: acht van hemzelf en een cover van Leonard Cohen’s ‘Story of Isaac’. Die past naadloos tussen de andere nummers, want op dit thematische album stelt Feiles grote vragen over zijn joodse afkomst, antisemitisme en de inval van Israel in de Gazastrook. Dat doet hij in een muzikale mix van singer-songwriter, roots, folk en klezmer, maar hij bouwt in zijn songs steeds veel ruimte in.

Feiles speelt zelf contrabas, akoestische en Weissenborn-gitaar, piano en orgel. Daarnaast speelt Brad Gunyon op twee nummers drums en David Mansfield in drie songs mandoline, die hij een keer combineert met viool en een keer met Weissenborn-gitaar. Carmen Sciafani speelt eenmaal slidegitaar en verder zijn er alleen in twee songs achtergrondzangers en achtergrondzangeressen te horen: in ‘Oh, St. Louis’ Layonne Holmes en in ‘Ceasefire’ Tessa, Layla en Noah Feiles.

Zijn nummers zijn door de combinatie van genres Europees getint en ademen de sfeer van klaagzangen met hun kale maar indringende geluid en vaak repetitieve muziek.

Die elementen zorgen voor veel nadruk op zijn teksten, ook door zijn naar voren gemixte zang. Nog meer dan op albums als ‘Blame Me’ en ‘What Kind of World’ verweeft Feiles in zijn teksten namelijk het persoonlijke met het politieke, want hij worstelt hoorbaar met de contradictie tussen zijn afkomst en de politieke realiteit van vandaag: zijn voorouders kwamen uit Europa naar de nieuwe wereld, maar die bestemming heeft hem in de steek gelaten.

In zijn songs lijkt hij de geschiedenis van zijn familie min of meer chronologisch te bezingen:

The Hammer and the Rose – Matt Andersen

18 April 2025 / Ruud

Sonic Records 2 02494

www.stubbyfingers.ca

ingehouden emotie

Op zijn elfde studioalbum zette de Canadese zanger-gitarist Matt Andersen negen vaak door hem met anderen geschreven songs en een cover van JJ Cale’s klassieker ‘Magnolia’.

Hij nam ze op met drummer en producer Joshua Van Tassel, contrabassist Kyle Cunjak, akoestisch gitarist Afie Jurvanen, toetsenist Aaron Comeau en akoestisch en steelgitariste Christine Bougie, terwijl hij zelf ook akoestische gitaar speelde en zong. Cunjak, Comeau en Jurvanen zongen ook de achtergrondkoortjes.

Andersen wisselt op zijn albums al sinds zijn debuut akoestische nummers af met elektrische en deed dat ook zeer succesvol op voorganger ‘And the Big Bottle of Joy’, maar hij koos op aandringen van Van Tassel deze keer voor een consequent akoestische benadering.

Dat levert veel ballads op die singer-songwriter combineren met Andersen’s traditionele vleugje

Kippenvel - Ruud Heijjer

Page 4 of 1142

lang interview met Darryl Hannah over ‘Coastal’

Stevie Nicks: Amerikaanse tournee

soap Zak Starkey: nu weer niet ontslagen

Joachim Cooder: nieuwe EP én Belgische en Nederlandse optredens

Alice Howe & Freebo – Live

Diaspora – Arlan Feiles

herontdekte foto’s Paul McCartney naar expositie

alweer nieuwe single William Bell

Diaspora – Arlan Feiles

The Hammer and the Rose – Matt Andersen

Contact

Categorieën

Meta