https://jenniferportermusic.com
Cougar Moon Music CMM009
Op haar vierde album met eigen songs zette Jennifer Porter zes eigen nummers en twee blues-songs uit de jaren twintig van de vorige eeuw: Leroy Carr’s ‘How Long’ en Bessie Smith’s Good Ol’ Wagon’.
Dat de tot operazangeres opgeleide zangeres-toetseniste zich vooral rootsmuzikante voelt, verbaast dan ook niet:
Continue readinghttps://jenniferportermusic.com
veelzijdige vakvrouw
Jennifer Porter is een even geroutineerde als allround zangeres en toetseniste, die op haar inmiddels vijfde reguliere album tien songs zette.
Haar ballads hebben soms pop-, soms roots- en soms jazzinvloeden en zijn radiovriendelijk geproduceerd door meesterdrummer Bernard Purdie.
Porter haalt moeiteloos de hoge c, maar heeft een lui, omfloerst en dus soms sensueel geluid. Purdie’s band speelt daarachter vlekkeloos de dienstige begeleiding, maar ook swingende songs gaan haar goed af. Zo is Porter veelzijdig zonder spectaculair te zijn.
***
Deze recensie schreef ik voor muziekmagazine Heaven 137, maart-april 2022.
New West Records
communicatie in code
Op zijn twintigste soloalbum sinds 1972 zette zanger-gitarist Richard Thompson twaalf songs die de folklegende opnam in een week tijd met zijn vaste band plus achtergrondzangeres Zara Phillips en violist David Mansfield. Ze speelden alles live in de studio, terwijl Thompson zijn teksten ook direct meezong en produceerde.
Thompson’s schreef songs met daarin zijn vele vaste invloeden: folk, rock ‘n’ roll, rhythm ‘n’ blues, Afrikaanse muziek en de typisch Engelse traditie van cabaret.
Zijn donkere teksten gaan over besluiteloosheid, eenzaamheid, levensangst, verloren liefdes, het onverwurwbaar verstrijken van de tijd en de dood, al geeft hij Donald Trump ook de volle laag. Thompson verpakt zijn thema’s sluw in anekdotes die zich nonchalant openbaren, maar daarna hun klauwen uitslaan:
Continue readingmaximale minimalist
De zeventigjarige zanger-gitarist Jim Keller heeft blijkbaar tijd in te halen, want dit is al zijn derde album in drie jaar tijd: zijn comebackalbum ‘By All Means’ verscheen in 2021 na zeven jaar stilte, en opvolger ‘Spark and Flame’ in 2022.
Deze twaalf songs vormen het tweede deel van een drieluik waarvan ‘By All Means’ het eerste was: zowel muzikaal als tekstueel houden ze verband.
Keller nam ze dan ook met de muzikanten van dat comebackalbum: drummer Michael Urbano, bassist Bob Glaub en gitarist David Hidalgo, terwijl Mitchell Froom weer de producer was.
Keller en hij kozen opnieuw voor een open productie en minimale begeleiding tijdens de vijf dagen durende opnames:
Continue readingfunkende filosoof
Van de acht nummers op zijn derde soloalbum met eigen werk schreef Zita Swoon-voorman Stef Kamil Carlens er vijf. Daarnaast deed hij songs van Prince (‘The Future’), Dez Mona (‘Suspicion’) en Alain Bashung, die in ‘C’est Comment Qu’on Freine’ een tekst van Serge Gainsbourg zong.
Met die eerste cover opent Carlens zijn album en dat is een stellingname, want het klinkt droog swingend, met funky blazers in het refrein die inderdaad doen denken aan zijn held Prince en dus aan James Brown, al kiest Carlens voor veel zoemende, analoge synthesizers en een melodieuze bas. Carlens deelt Prince’ duistere kijk op de toekomst zoals gevisualiseerd in de film ‘Batman’, waarvoor het nummer bedoeld was.
Opvallend genoeg zette Carlens Dez Mona’s ‘Suspicion’ daar meteen achteraan, al is zijn versie dansbaarder en daardoor minder open en weemoedig dan het origineel, dat toen muzikaal aan hem en David Bowie verwant was.
Zangeressen Nel Ponsaers en Rahmat Emons spelen in deze songs én de andere een belangrijke rol. Ze staan dan ook samen met Carlens op de hoes als knipoog naar
Continue readingHot Tomato Records
Na ‘Rooster Rag’ (2012) bracht Little Feat geen studioalbums meer uit. Dat kwam gedeeltelijk door het overlijden eind oktober 2019 van de bepalende zanger-gitarist Paul Barrere, die na de reünie van 1988 (!) een steeds belangrijker plaats innam als slidegitarist, zanger en componist ondanks de jaren met Craig Fuller (1987-1993) en daarna met Shaun Murphy (1993-2009) als co-zangers, maar ook daarvoor al door de vele tournees waarbij de groep zich voor het allergrootste deel concentreerde op de periode met voorman Lowell George. Zo werd de band steeds meer een solide ‘oldies act’ die zeker waar voor zijn geld bood, maar helaas niets toevoegde aan de rijke erfenis.
‘Rooster Rag’ was zeker niet zo sterk als relatieve hoogtepunten ‘Ain’t Had Enough Fun’ (1995) of ‘Kickin’ It At The Barn’ (2003), ook doordat Barrere voor en tijdens de opnamen al ziek was en dus nauwelijks songs bijdroeg. Mede daardoor was er meer ruimte voor bluesnummers en zo kwam een van de vroege invloeden uit de begintijden van de als viermansformatie gestarte groep terug: openingssong ‘Candy Man Blues’ (Mississippi John Hurt) en het afsluitende ‘Mellow Down Easy’ (Willie Dixon) namen op dat album prominente plaatsen in.
Die inspiratiebron boren oudgedienden Kenney Gradney (bas), Sam Clayton (percussie), Bill Payne (toetsen) en Fred Tackett (gitaar) op deze slechts negen nummers tellende nieuwe volop aan met recente leden Tony Leone (drums) en Scott Sharrard (elektrische gitaar en slidegitaar):
Continue readingAlligator ALCD 5018
oude glorie?
Op dit naar een dorpje in Florida vernoemde comebackalbum slaat voorman JJ Grey een heel andere toon aan dan op de negen jaar of langer geleden zeven uitgekomen studioalbums tot en met ‘Ol’Glory’.
De groep blijkt op dit door hemzelf geproduceerde comebackalbum eens te meer een voortuig van zijn songs en sound: opener ‘The Sea’ is verrassend genoeg een ballad die wordt gedomineerd door weelderige strijkers en gedempte blazers, een geluid waarin Grey’s akoestische gitaar langdurig verzinkt. Gebleven is de emotionele stem waarmee hij zijn liefde voor de nachtelijke zee bezingt, maar muzikaal verwijdert hij zich wel erg ver van zijn kenmerkend kale funk.
In ‘Top of the World’, het tweede nummer, domineert de bekende swing met blazers en uitbundige achtergrondzangeressen wel, terwijl Grey zijn feelgood-tekst zingt. Het erop volgende ‘On A Breeze’ lijkt qua geluid
Continue readingJansen Records
zeldzaam intens
De Noorse singer-songwriter Torgeir Waldemar zette op zijn livealbum elf songs die hij opnam in het operagebouw in Oslo in 2022. In die nummers blikt hij terug op de twee EP’s en drie albums die hij sinds 2012 solo maakte.
Dat doet hij in een eigenzinnige mix van folk en rootsrock, terwijl hij in sommige songs ook strijkers inzet, waarmee hij dan de brug naar popmuziek slaat.
Toch doet Waldemar geen concessies aan zijn publiek, want hij koos veel
Continue reading‘Sailin’ Shoes Deluxe Edition’ – Little Feat
Warner Records 603497837431
‘Dixie Chicken Deluxe Edition’ – Little Feat
Warner Records 603497837461
hoogstaande heimweemuziek
Voor de fans zit de kracht van de rereleases van Little Feat’s tweede en derde album niet in het feit dat die geremasterd zijn, maar in de alternatieve versies van klassiekers van beide, in de eerder niet uitgebrachte songs én in het concert dat deel uitmaakt van ieder van deze twee heruitgaves.
Natuurlijk, de oorspronkelijke albums klinken door in deze versies iets ruimtelijker en helderder, maar niet spectaculair anders. Daarvoor zijn de songs misschien ook te zeer in het audiogeheugen van de fans gebrand, al zouden deze twee dubbelaars ook een prachtige kennismaking zijn voor de miljoenen die nog geen fan zijn én voor de Amerikaanse Rock & Roll Hall of Fame, die de groep zelfs nog nooit heeft genomineerd, dit in tegenstelling tot veel inmiddels terecht al lang vergeten eendagsvliegen.
Op ‘Sailin’ Shoes’ is de viermansbezetting te horen die op de ‘Dixie Chicken’ zou worden uitgebreid tot zes: drummer Ritchie Hayward, bassist Roy Estrada, toetsenist-zanger Bill Payne en slidegitarist-zanger Lowell George. De elf songs op dat tweede album zijn sterk geïnspireerd op
Continue readingNTK2401HL
loutering
De Texaanse songschrijver Heather Little maakte ondanks een carrière van zo’n twintig jaar nu pas haar tweede album, na haar eerste in 2013 te hebben uitgebracht.
Aan het begin van haar loopbaan schreef ze ‘Minefield’ met de dwarse countryzanger Travis Meadows en ‘Gunpowder and Lead’ en ‘Me and Charlie Talkin’ met Miranda Lambert. Die songs werden ook door Lambert opgenomen, al kwam het succes Little daarna niet aanwaaien: na een scheiding werd ze conciërge op de school waar Lambert op gezeten had om geld te verdienen voor de opvoeding van haar kinderen en hoorde ze ringtone van hun songs regelmatig, bijvoorbeeld als ze de toiletten schoonmaakte.
Inmiddels heeft ze twee keer
Continue reading© 2025 Kippenvel – Ruud Heijjer
Theme by Anders Noren — Up ↑