Category: recensies New Orleans (Page 4 of 4)

New Orleans, Louisiana.

De ondertitel van deze cd is ‘to benefit MusiCares Hurricane Relief 2005’ en de hele opbrengst gaat dan ook naar die organisatie, opgezet nadat Katrina Louisiana en Alabama trof. Rounder verzamelde daarvoor 16 nummers uit de eigen collectie en hoewel er dus coryfeeën ontbreken, zijn er toch zelden zo veel op één cd verzameld.

Het label toont zo New Orleans’ veelzijdigheid: van brass band tot boogiewoogie en van jazz via blues tot funk. Grote namen uit het genre zijn daarbij gekoppeld aan in Nederland geheel onbekenden: Continue reading

Stemmig optimisme.

De zeven nummers die samen Dr.John’s zoveelste ode aan New Orleans vormen, nam hij na Katrina op in New York met zijn vaste band: drummer Herman Ernest III, bassist David Barard en gitarist John Grohl, maar zonder blazers en percussionisten. Door die kleine line-up doet de muziek soms denken aan Duke Elegant: The Doc Meets The Duke uit 2000, zijn eerbetoon aan Duke Ellington.

De cd opent met het al van de voor orkaan daterende nummer Clean Water, dat op het recente samenwerkingsverband Voice Of The Wetlands stond. Na dit thematisch verwante nummer volgt het merendeels instrumentale, vierdelige Wade: Hurricane Suite. Daarin roepen Dr.John c.s. het verloop van Katrina evocatief op, met dreigende dissonanten in het tweede en een bluesy verstilling in het derde. Continue reading

www.denniscavalier.com

Rootsy pianopop.

Dennis Cavalier was op de tribute From The Lone Star To The Gulf Coast de opvallendste verschijning met zijn pianosolo Fess It Up en het funkende New Orleans Rising met band en blazers. Dat eerste nummer bewees humoristisch eer aan Professor Longhair in tekst en stijlcitaten. Hij combineerde dat met een afgeronde melodie, net als in zijn andere song en dichtte zo succesvol het vaak gapende gat tussen roots en pop. Diezelfde elementen mixt hij twaalf keer op zijn eerste solo-cd, die recent uitkwam, ondanks een copyright uit 2000. Continue reading

Stem.

Cyril Neville, de jongste van de vier broers uit New Orleans, houdt er naast the Neville Brothers een onregelmatige solocarrière op na. Zijn vorige eigen cd dateerde uit 2000 en een echte bluesplaat maakte hij in zijn veertig jaar als muzikant ook nog nooit. Ondanks dat Cyril een stuwend percussionist is, laat hij hier bovendien de percussie over aan Pimp Of Joytime-funker Brian J, die produceerde en ook het merendeel van de gitaren, bassen, drums en toetsen speelde.

Hoewel hier en daar een drumcomputer hoorbaar is, speelden de twee tien rootsy songs. Voor de covers kozen Neville en Brian J namelijk songs van Jimmy Reed, Bobby ‘Blu Continue reading

Rootsster in wording.

In Amerika is zanger-gitarist Eric Lindell hard onderweg nationaal bekend te worden. Van zijn vorige twee Alligator-cd’s verkocht hij al 24.000 exemplaren, ook omdat hij in Late Night With Conan O’Brien zat.

Het is de beloning voor volhouden, want Lindells debuut op Alligator, Change In The Weather, bevatte een selectie van songs die hij vanaf 2002 op vier cd’s zette voor zijn eigen Sparco Records.

Continue reading