Thematisch monument.
In 2008 maakte Jenee Halstead veel indruk met haar in eigen beheer uitgebrachte The river grace. In Evan Brubaker’s verstilde productie combineerde ze folk, country en singer-songwriter met haar uiterst emotioneel gezongen teksten. Die ademden grote eenzaamheid, ook door de vaak metalige klank van haar stem.
Van de vijf sterk door country beïnvloede songs van Hollow bones, een ep die aan een latere editie van The River grace werd toegevoegd, kende alleen het titelnummer het mysterie dat op Halstead’s debuut zo sterk te horen was.
In haar elf nieuwe songs
dat echter weer volop terug, al mat Halstead zich samen met producer/co-componist Evan Brubaker een andere muzikale identiteit aan tijdens de opnamen. Ze gooide haar voor die sessies op gitaar geschreven songs op twee na weg en componeerde andere. Dat deed ze op piano en een geleende ukelele, instrumenten die ze daarvoor niet bespeelde.
Zij en Brubaker combineren in die songs verrassend genoeg traditionele instrumenten als banjo, ukelele, bas en drums met op zich vaak kille elektronische ritmes. Het door Sam Phillips, Tom Waits en P.J. Harvey beïnvloede geluid contrasteert met de snareninstrumenten, maar vult het ook aan op een hypnotiserende manier. Die elektronica is zo spaarzaam ingezet, dat veel ruimte overblijft voor Halstead’s zang. Die klinkt tegelijk ijziger en wanhopiger dan ooit, want Halstead’s emoties schemeren continu door haar nieuwe muzikale persoonlijkheid heen.
Halstead’s tekstueel sterk verweven songs over verlies, verlangen, lust en liefde toe vormen een zeldzaam intens meesterwerk.
****