Toen Donald Trump op dinsdag 16 juni aankondigde (de elfde) kandidaat te zijn in de Amerikaanse presidentsverkiezingen, kwam hij op tijdens Neil Young’s Rockin’ in the free World.
Trump had beter moeten weten, want die song was zeer kritisch over het presidentschap van de Republikein George Bush sr. Met name de manier waarop het beleid van Bush de armen dupeerde, was het onderwerp van de tekst.
Misschien is de simplistische muzikale structuur debet aan de verwarring, want het werd an eerder gezien als lofzang op de VS, net als het als Bruce Springsteen’s al even simpele Born in the USA, dat eenzelfde lot onderging.
Young heeft inmiddels laten weten, dat Trump geen toestemming had dat nummer te gebruiken. Hoewel Young nog altijd de Canadese nationaliteit heeft, heeft hij zich uitgesproken voor de Democratisch gezinde kandidaat Bernie Sanders.
Opvallend detail is, dat David Crosby contact opnam met Young om naar Trump’s gebruik van de song te informeren. Dat deed hij ondanks hun nog altijd niet bijgelegde ruzie over Young’s vriendin Darryl Hannah. Crosby liet recent ook op andere momenten merken, dat zijn politieke hart nog altijd links klopt.
Inmiddels heeft een woordvoerder van Donald Trump gezegd, dat Trump een fan is van Young en dat toestemming voor het gebruik van het nummer was verkregen.
Er zou een gebruiksovereenkomst zijn gesloten met ASCAP en dat Trump zal doorgaan de song te gebruiken ongeacht Young’s politieke overtuigingen.
Zelfs dan zou Young echter juridische stappen kunnen ondernemen tegen het gebruik, want er zouden andere wetten zijn die Trump overtreden heeft.
Met name de zesde vraag in dit document van ASCAP biedt Young mogelijkheden:
www.ascap.com/~/media/files/pdf/advocacy-legislation/political_campaign.pdf
Vergelijkbare gevallen van het gebruik van popsongs door politici vind je in de categorie Dossier Politiek en popmuziek.