Mijn begrafenis wordt nog een lange zit: om erin te komen het jankende String Quartet from Whiskey Boot Hill van Neil Young’s naamloze eerste, gearrangeerd door Jack Nitsche, dan het verstilde Inside looking out van Mark Hollis’ enige soloalbum, daarna Anders Osborne’s intieme, voor zijn overleden opa geschreven Homecoming, beginnend met een hoorbare zucht, uiteraard Bram Vermeulens Testament en dan nog wat opzwepend eindigende begrafenismuziek uit New Orleans, vlak voordat de reünie begint waarin elke uitvaart uiteindelijk verandert…..