Station House Records SHR 0101
overdonderend
Voor haar vierde album nam zangeres-gitariste Kara Grainger twaalf songs op met New Orleanian Anders Osborne als gitarist plus groovende ritmesectie drummer J.J. Johnson, bassist David Monsey en toetsenist Ivan Neville, terwijl in twee songs blazers meespelen.
Grainger schreef zes van de songs alleen en vijf met anderen, waarvan vier met Osborne. Samen produceerden zij het album, doelbewust kiezend voor een direct geluid. Centraal daarin staat haar sensuele, lome zang, omlijst door Nevilles zuigende en gierende orgel, maar vooral door haar gitaar en die van Osborne, want beiden soleren elektrisch en op slide.
De twee bouwden het album op als een optreden: de eerste drie songs zijn elektrische, swingende bluesrockers. Daarna wisselen semi-akoestische, meer gelaagde songs en elektrische elkaar af en krijgt het album meer evenwicht.
Grainger schrijft vaak memorabele melodieën met invloeden uit americana, blues en singer-songwriter, terwijl ook de poptraditie doorklinkt. In Love will get you through the door brengt ze bovendien een onmiskenbaar eerbetoon aan JJ Cale door de kenmerkende rifjes, puntige solo en tekstuele verwijzing, terwijl Reason to be my verse muzikaal Curtis Mayfields People get ready echoot.
Eendimensionaal dieptepunt is het door Osborne en Julia King geschreven Favorite sin, dat op het podium misschien een even energieke als weinig verrassende showstopper is, maar doodslaat in de huiskamer. Juist die tekst verdient meer ingehouden spanning en ruimte, zoals Grainger die in Freedom song stopt. Daarin en in veel van de andere songs laat zij horen dat zij heel goed weet hoe te verlangen en te verleiden.
***1/2