Paul McCartney heeft de publicitaire wind in lange tijd niet zo mee gehad als sinds de release van zijn ‘Egypt Station’ op 7 september j.l.
Vooral in het Verenigd Koninkrijk verschijnen elke dag interviews met hem, waarvan het ene uiteraard interessanter is dan het andere. Toch zijn ze alle geanimeerd, want McCartney heeft voor iedereen een ander verhaal klaar. Als je er een dubbeltje in gooit, lult hij voor een kwartje, zoals het spreekwoord luidt.
Met die enigszins denigrerende kwalificatie doen we hem ernstig tekort, maar McCartney weet wel degelijk de interesse levend te houden. Ook in interviews is hij de even gelouterde als vriendelijke megastar.
In een interview met de BBC vertelt Paul McCartney weer van allerlei, ook bijvoorbeeld hoe de relatie van Taylor Swift met haar (jonge) fans hem inspireerde tot een song over internetpesten (‘Who Cares’) en Donald Trump tot een song over de ontkenners van de wereldwijde temperatuurstijging (‘Despite repeated warnings’). Daarnaast definieert hij success op een heel andere manier dan normal en legt hij uit waarom hij wel begrijpt dat andere grootheden met muzikaal pensioen gaan, maar waarom dat voor hem niet opgaat:
https://www.bbc.co.uk/news/entertainment-arts-45482360
In een lang interview met NME belicht hij de persoonlijkheid van John Lennon van een heel andere kant dan het publieke beeld dat van hem is ontstaan, vertelt hij waarom hij ‘Helter skelter’ uiteindelijk toch weer is gaan spelen en bekent hij dat ‘Fuh you’ eigenlijk toch ‘Fuck you’ betekent: