Ex-labelbaas Joe Smith is overleden. Hij was 91 jaar oud.
Smith was president-directeur van Warner Bros/Reprise, Asylum/Elektra en Capitol/EMI en was verantwoordelijk voor het onder contract nemen van bijvoorbeeld Grateful Dead, The Eagles, The Cars en eind jaren tachtig van de door velen afgeschreven Bonnie Raitt.
Smith werkte sinds het begin van de jaren zestig voor Warner Brothers na radio-dj te zijn geweest in Boston en werd in 1972 de hoogste baas van dat destijds grote platenconcern.
Hij had dus de tijd mee, want er dienden zich in die dagen veel acts aan die lang zouden meegaan, maar hij herkende dat talent wel.
Hij contracteerde Grateful Dead zelf, maar werkte ook met Van Morrison, Black Sabbath, James Taylor, the Allman Brothers Band, Jimi Hendrix, Joni Mitchell, James Taylor en Neil Young.
Ook Bonnie Raitt tekende voor zijn label, hoewel ze in de belangstelling stond van concurrent Capitol. Om haar over te halen, belde Smith zowel de ook bij Warner onder contract staande Ry Cooder als Randy Newman, zodat ze aanwezig zouden zijn als hij met Raitt praatte. Cooder en Newman waren niet allee aanwezig, maar ook idolen van Raitt en dus…
In 1975 werd hij de hoogste man Asylum/Elektra, waar onder anderen Linda Ronstadt, The Eagles, Jackson Browne, Queen, The Cars, Carly Simon en de ruige rockers van Mötley Crüe onder contract waren genomen door zijn voorganger David Geffen.
Na een tijd buiten de platenbusiness te hebben gewerkt werd hij in 1987 president-directeur van Capitol/EMI, waar hij Bonnie Raitt opnieuw onder contract nam.
Haar door Don Was geproduceerde album ‘Nick of time’ bleek een geweldig succes en betekende zowel commercieel als artistiek haar comeback na een aantal mindere albums voor Warner, dat haar niet alleen daardoor meer wilde: ze had ook een alcohol- en een drugsprobleem.
‘Nick of time’ bleek haar comeback-album: er werden vijf miljoen exemplaren van verkocht en Raitt kreeg er maar liefst drie Grammy’s voor: die voor Album of the year, die voor Best rock vocal performance en voor de single van het titelnummer de Grammy voor Best pop vocal performance, female.
In 1988 publiceerde Smith ‘Off the record: An oral history of popular music’ op basis van meer dan 230 uur aan interviews die hij afnam in zijn tijd bij Capitol/EMI en die hij later aan de Library of Congress schonk, zo’n beetje het nationaal archief van de VS:
Tientallen van die interviews zijn op verschillende sites terug te vinden:
www.podparadise.com/Podcast/841021909
https://www.loc.gov/collections/joe-smith/about-this-collection
https://castbox.fm/channel/Off-The-Record%3A-The-Joe-Smith-Collection-id1024782?country=nl
In 1993 ging Sith met pensioen, klagend over de toenemende verzakelijking van de platenfirma’s, die kostenmodellen verkozen boven artisticiteit:
www.latimes.com/archives/la-xpm-1993-03-31-ca-17259-story.html
Hoe bepalend hij was, blijkt ook uit dit artikel: