Rootsy Neder-Americana.
Deze Nederlandse tweemansband deelt zijn homepage met The Kicking Mule, een Neil Young-coverband waarin beide leden zitten. Het huisje in het bos dat diende als studio, doet dan ook meteen denken aan de schuur waar Young Harvest opnam. Het is weliswaar nog een stuk bescheidener, maar dat is de muziek van Dif en J.D. Decker ook: het symfonie-orkest en de trance-opwekkende solo’s ontbreken.
De cd opent met twee up-tempo nummers. Tekstueel zijn ze representatief voor Dif’s thema’s: (liefdes)verdriet en maatschappijkritiek, maar de muzikale melancholie van de onvoorspelbare dinosaurus ontbreekt erin. In de volgende negen hebben zes Youngs directe invloeden, hetzij country-achtig, hetzij de van hem bekende langzame, dreigende rock.
In dat door velen nagevolgde genre zitten de hoogtepunten van deze cd, zoals Row en Mermaiding. Dif schrijft namelijk impressionistisch over de liefde in originele én voor de hand liggende vergelijkingen. Daarbij vallen wél zijn metaforen over de zee op: de opnames vonden tenslotte ver op het platteland plaats.
Ook schrijft hij rechtstreeksere, sociaal bewogen nummers: in Who The Hell Is Dow Jones bespot hij het zogenaamde gebrek aan geld voor humanitaire hulp en vluchtelingen, in Perfect Scheme vraagt hij zich af wat er toch verkeerd ging met de punkbeweging en in Scarecrows beschrijft hij de louter op winst beluste platenbazen.
Dat deze cd in eigen beheer uitkwam, is dan ook niet meer dan logisch, maar hij verdient minstens een landelijke distributie.
***1/2
Geplaatst op www.popmagazineheaven.nl bij Heaven no. 4, juli-augustus 2002