De release van Dr. John’s ‘Things Happen That Way’ gaat gepaard met een relletje met als inzet de artistieke integriteit van de artiest enerzijds en de commerciële belangen anderzijds.

Het conflict spitst zich toe op drie songs, met ‘I Walk on Guilded Splinters’ als epicentrum en als tegenstanders gitarist en co-producer Shane Theriot in de ene hoek en in de andere Dr. John’s dochter Karla Pratt en zijn zoon Max Rebennack.

Theriot stelt, dat de complete

muziek van de nieuwe versie van de van Dr. John’s debuut afkomstige cultklassieker ‘I Walk on Guilded Splinters’ is gewist en vervangen door die van Lucas Nelson & The Promise of the Real.

Bovendien is de zang van Rickie Lee Jones in drie songs geschrapt en vervangen door die van singer-songwriter Katie Pruitt en is een nieuwe versie van ‘Such a Night’ (waarvan het origineel staat op van ‘Gumbo’, Dr. John’s doorbraakplaat) helemaal van de tracklist verdwenen vanwege een rechtenkwestie.

Theriot is daar boos over, omdat Dr. John de definitieve mix van alle nummers nog heeft gehoord voor zijn overlijden en hij daar aan zijn akkoord had gegeven.

Hij en geluidstechnicus Misha Kachkachishvili vinden de veranderingen achteraf dan ook niet minder dan heiligschennis.

Andere betrokkenen, zoals zanger-pianist Jon Cleary, die op een aantal nummers meespeelt, en producer John Leventhal, die de mix maakte, laten zich tegenover Rolling Stone in bedekter termen uit.

Zij kennen immers de wetten van de muziekindustrie en weten dat Theriot geen poot heeft om op te staan, doordat het intellectuele eigendom berustte bij Dr. John en dus werd geërfd door de nabestaanden. Die worden vertegenwoordigd door Karla Pratt als executeur-testamentair, die op haar beurt werd bijgestaan door maar liefst vijf advocaten..

Zij heeft blijkbaar besloten tot deze wijzigingen, zeggend dat haar vader ‘nog niet klaar was’ met het album toen hij overleed.

Dat Theriot niet alleen de coproducer was samen met Dr. John, maar aan drie van de nieuwe songs meeschreef, maakt het voor hem allemaal nog een tikje schrijnender…

Theriot vertelt ook nog de op zich grappige anekdotes, dat na het besluit Dr. John’s zang bij hem thuis op te nemen in verband met zijn zwakke gezondheid, dat proces werd bemoeilijkt door een buurman die met een hogedrukreiniger aan de gang ging en later zijn luid blaffende hond in zijn tuin losliet, al hield hij hem binnen toen hij erachter kwam dat hij naast een beroemde muzikant woonde…  

Dat relativeert in ieder geval een begrip als ‘roem’, al blijft het paradoxaal genoeg tegelijkertijd onbegrijpelijk dat iemand van de statuur van Dr. John je kan zijn ontgaan, terwijl hij je buurman is.