Ramblin’
***
Happy Woman Blues
***
Groeistuipen.
In 1998 werd Lucinda Williams plotseling een van de koninginnen van de rootsscene met Car Wheels On A Gravel Road. Covers van haar songs door Mary Chapin Carpenter, Emmylou Harris en Tom Petty waren de directe aanleiding voor haar ontdekking. Williams’ soms pijnlijk autobiografische teksten over hoe ze zich verloor in alweer een foute man vestigden vervolgens haar naam, net als haar onvaste, emotionele toon en een uiterlijk dat bij haar vooral mannelijke fans een combinatie opriep van ridderlijkheid en lust.
Daarvoor had ze echter al vier reguliere platen en cd’s gemaakt die slechts in bescheiden kring op bijval konden rekenen. Nu zijn haar debuut en tweede plaat opnieuw uit, beide met uitvoerige liner notes.
Haar oorspronkelijk Ramblin’ On My Mind geheten eerste uit 1979 bevat veertien covers van songs uit de folk, country en countryblues, waarop Williams twaalfsnarige gitaar speelt en zingt. Ze wordt slechts begeleid door de akoestische gitaar van John Grimaudo. Beïnvloed door Bob Dylan en Joan Baez heeft ze in songs van o.m. Robert Johson, Memphis Minnie en Hank Williams uiteraard nog niet haar latere, persoonlijke stijl, maar al wel een beginnende ‘southern drawl’ en de soms kenmerkend onzuivere zang.
Williams’ tweede, het in 1980 uitgekomen Happy Woman Blues, laat voor het eerst haar schrijftalent horen. De cd bevat elf eigen songs die zwaar schatplichtig zijn aan folk, blues en vooral country, maar Williams mengt deze genres nog niet zoals later. Ze zingt ze al met veel meer drawl, terwijl haar stem ook veel voller is. Begeleid door drums, bas, twee gitaren, steelgitaar en fiddle groeit ze zo snel toe naar de rootsdiva die ze later zou worden. Het zijn ook tekstueel interessante jeugdzonden.
Gepubliceerd op wwww.popmagazineheaven.nl bij Heaven no. 63, november-december 2009/no. 6