Maria Muldaur heeft eind september ‘Don’t you geel my leg’ uitgebracht, haar eerbetoon aan Blue Lu Barker. Die zangeres was populair in de jaren en dertig en veertig en zong net als vrouwelijke tijdgenoten seksueel getinte teksten met een knipoog.
Muldaur zette in 1973 Barker’s gelijknamige nummer al op haar naamloze debuut op aanraden van Dr. John, maar kwam er bij het voorbereiden van een tribute-optreden in New Orleans in 2016 achter dat Barker nog veel meer van dat soort goede songs had.
Dat is een beetje vreemd, want in het persbericht wordt gesproken over het feit dat Muldaur en Barker bevriend waren, maar hoe het ook zij: de twaalf songs op Muldaur’s 41ste (!) album swingen en spetteren, terwijl zij ze sensueel en ironisch zingt, geheel in de traditie van de originelen.
Dat is niet zo gek, want eerder maakte Muldaur al ‘Richland Woman Blues’ ‘Sweet Lovin’ Ol’ Soul’ en ‘Naughty, Bawdy & Blue’. Daarop zong ze al songs van andere vergeten zangeressen als Sippie Wallace, Victoria Spivey, Alberta Hunter, Ma Rainey en anderen.
Muldaur wordt bovendien begeleid door grote namen uit New Orleans: pianist David Torkanowsky, bassist Roland Guerin en drummer Herlin Riley, plus een spetterende zes man sterke blazerssectie.
Zij namen hun mix van oude jazz, vaudeville en rhythm ‘n’ blues live op in de studio:
https://www.youtube.com/watch?v=hetOOpBjn74&feature=youtu.be