Category: recensies singer-songwriter (Page 7 of 17)

Anna Laube – Pool all the love, pool all the knowledge

Later dit jaar verschijnt de derde cd van Anna Laube. Haar door blues en folk geïnspireerde Outta my head verscheen al in 2006, terwijl deze elf eigen songs tellende opvolger in 2009 verscheen.

Dat Laube singer-songwriter werd, was niet zo logisch: ze speelde piano, sax en viool in haar jeugd en kreeg een beurs voor een studie hobo aan de Académie de Musique Grétry in Luik.

Ze blijkt veelzijdig en getalenteerd: ze opent met een uptempo radiorocker waarin ze op zoek naar liefde, zij het niet die eeuwigdurende variant. Daarna rijgt ze nog tien love songs aan een snoer, telkens vanuit een andere invalshoek: twee verliefdheden, een hippievriendje, een kalme toekomst met een “ California king’, laconieke radeloosheid aan de hand van Dave Mason, de aankondiging van wraak en in totaal vier onbeantwoorde liefdes.

Ondanks dat steeds terugkerende thema zijn haar teksten afwisselend. Voor de muziek geldt hetzelfde. Na de opener zijn de songs muzikaal ingetogen en weemoedig van toon, zelfs de drie andere uptemponummers. Laube slaagt erin verschillende stemmingen op te roepen met invloeden uit folk, singer-singwriter en soms een spoortje blues, met begeleiding van drums, bas, elektrische gitaar en orgel en ze zelf enkele keren een harmonicasolo speelt.

Zo creëert Laube een perfect decor voor haar wat hese en nasale stem, die het midden houdt tussen die van een onschuldig kindvrouwtje en die van een door de wol geverfde veterane in de liefde.

***

www.annalaube.com

Schitterende scherven.

De Amerikaanse singer-songwriter Jude Johnstone bleef ook in haar vaderland al vijf cd’s relatief onbekend. Onder anderen Johnny Cash, Emmylou Harris, Bonnie Raitt, Stevie Nicks en Trisha Yearwood namen haar songs op en zo scoorde Johnstone soms indirect een hit.

Ondanks de overduidelijke kwaliteit van haar composities en haar stem brak zij met haar eigen platen namelijk nooit door naar een groot publiek, al was zij ook te horen in diverse tv-series.

Haar zesde cd stelt impliciet weer de vraag waarom niet, want de ooit door de inmiddels overleden E Street Band-saxofonist Clarence Clemons ontdekte Johnstone blijkt er opvallend geïnspireerd op.

Ze verkent in elf songs onverwacht nieuw terrein met invloeden van Continue reading

Eigenzinnige singer-songwriter.

Kim Janssen maakte in 2009 indruk met zijn debuut-cd The lonely Mountains door zijn verstilde, introspectieve ballads. Ook muzikaal bleek Janssen eigenzinnig met zijn soms al klassieke muziek georkestreerde songs.

Ook de ep Ancient crime bevatte in 2011 hoogst originele nummers, want Janssen liet zich niet begrenzen door welk genre dan ook: hij zong met koren van honderd man en verwerkte allerlei klassieke invloeden.

Zijn jeugdjaren op een Britse kostschool in Azië vormden het thema en deze zes nieuwe songs zijn een spreekwoordelijke B-kant van die ep. Continue reading

Geserreerd gevoel.
Ook op zijn tweede cd heeft Johan Borger een duidelijke voorkeur voor de hoogtijdagen van de singer-songwriters. Net als op zijn goede debuut Sometimes zingt en speelt hij tien songs die wortelen in die Amerikaanse traditie. Ze zijn zogenaamd verdeeld in twee sets van vijf ieder, zo een lp suggererend.

De opnamen vonden plaats op min of meer dezelfde manier als bij zijn debuut: samen met zijn muzikanten speelde hij eind juni 2012 een week lang in een als studio ingerichte  boerderij. Ook zijn band is nog gedeeltelijk hetzelfde als op zijn debuut: Continue reading

Zelfgebrouwen grand cru.

Sinds David Philips’ in 2010 zijn solodebuut Heal yourself alone uitbracht, maakte de in Barcelona wonende Engelsman een snelle ontwikkeling door. Die eerste plaat onder eigen naam was daarin al de eerste fase, want daarvoor maakte hij als groepslid van allerlei bands  onder vele andere namen bijvoorbeeld jazz.

Dat singer-songwriterdebuut had behalve folk- ook sterke popinvloeden, maar opvolger Rooftop recordings was onverwacht veel ingetogener: folk, blues en singer-songwriter bepaalden het beeld op deze solo en inderdaad op zijn eigen dakterras opgenomen plaat. Als je goed luistert naar zijn intrigerende melodieën, hoor je op die laatste cd zelfs af en toe vogels en een toeterende auto.

Die lijn Continue reading

Catharsis.

Dennis Kolen maakte sinds de band Wyatt al zes soloplaten plus zeer recent een naamloze cd met singer-songwriters Shane Alexander en Eugene Ruffolo als The Greater Good.

Op deze zevende is de thematiek heel wat zwaarder dan op die rootsy popplaat, want Kolen doet verslag van de anderhalf jaar waarin hij vader werd én de relatie met de moeder van zijn kind stukliep. De titel is dan ook symbolisch: het zijn de jaren van bederf, al zou hij het zo weer doen.

Hij is in zijn teksten daardoor opener dan ooit, zodat thematisch een klassieke singer-songwritersplaat ontstaat. Kolen droeg zijn plaat dan ook op aan de compromisloze schrijvers Continue reading

Wreed dagboek.

De beste popmuziek gaat over de grote thema’s: liefde, lust, verlangen, verdriet,  weemoed, wanhoop en zo verder. Ondanks dat die onderwerpen vaak in songs terugkomen, blijven ze indruk maken, in ieder geval op wie die gevoelens nog altijd herkent.

Vaak hebben die songs een zekere therapeutische waarde voor de luisteraar, maar je mag hopen dat dat niet zo is voor Jan Henk de Groots nieuwe cd.

De Groninger, die eerder in het Groningse Henkus zat, maakte namelijk een soloplaat over de geboorte en het eerste levensjaar van zijn zoontje Riff. Het derde kind van De Groot en zijn vrouw Paulien van der Wal werd onmiddellijk na zijn geboorte ziek en met gillende sirenes overgebracht naar de intensive care vanwege Continue reading

Bewogen balans.

Na zijn mooie cd’s Aailand (2006) en Muze (2008) trad de Schiermonnikoogse singer-songwriter Martin Korthuis op in zowel het noorden als het zuiden van Nederland en in Vlaanderen.

Aan zijn nieuwe cd zal hij in die streken zeker weer optredens overhouden, want Korthuis verrast in twaalf songs opnieuw met de voor hem inmiddels vanzelfsprekende kwaliteit.

Bewerkte hij eerder al songs van Ramses Shaffy, Ede Staal en Towns Van Zandt, een tekst van Oscar Wilde en koning Salomo’s Hooglied, nu mengt hij zeven eigen songs met die van Continue reading

Arrivée.

Sophie Letitre is een originele singer-songwriter: zij bracht als voorloper van haar eerste volledige cd een cover uit van dj Deadmau5’ I remember. Ze transformeerde hem tot een stemmige ballade die weliswaar stoelt op drums, bas en toetsen, maar bijeen gehouden wordt door haar ijle zang.

De song versmelt naadloos met de negen die Letitre schreef, soms met gitarist, drummer, achtergrondzanger én producer Ferdy van der Singel. Hij zat met bassist Daniel Labate ook al in Le Titre, de band die al op Eurosonic en de Uitmarkt speelde en de ep Sharp Silence maakte.

Onder de nu gewijzigde artiestennaam namen ze deze cd op met geld dat het winnen van Volgspot Ongekend Talent opleverde, een wedstrijd van Radio 2.

Muzikaal is de naamsverandering te begrijpen, want in sommige songs begeleidt Sophie Letitre zich min of meer solo op piano, maar  in andere creëerde Van den Singel een gelaagder geluid van gitaar en drums. Labate en trompettist Cees Bruinsma kleuren dat vaak ingetogen in, maar in sommige songs roept Letitre zingend een orkaan op die zij met haar sirenenzang ook weer bezweert.

Toch loopt een rechte lijn van dat debuut naar deze cd: midden in het geluid staan steeds haar evocatief gezongen, autobiografische teksten. Daarin cirkelt zij vaker rond haar gevoelens dan ze ze expliciet beschrijft, waardoor een grote emotionele spanning ontstaat tussen tekst en muziek.

Sophie Letitre giet haar eigenzinnigheid zo in een even handzaam als authentiek popformaat en eist daarmee fluisterzacht haar plaats op tussen de beste singer-songwriters.

**** Continue reading

www.nancybrick.nl

Implosie.

Nancy Brick’s naamloze debuut verschijnt op een daarvoor opgericht label. Doe-het-zelven is dus alweer het lot van ervaren en goede muzikanten, want Ron Valeri zat eerder in Corbelijn, een band die in 2009 een sfeervolle en veelgeprezen plaat maakte.

Na het uiteenvallen van die groep had hij eigenlijk genoeg van de muziek, maar juist vanwege die cd belde beginnende zangeres Rieneke Batelaan hem met de vraag of zij samen konden schrijven. Tijdens dat telefoontje componeerden zij al hun eerste song en inmiddels treden zij ongeveer een jaar samen op.

Waar Corbelijn de hoofdpersoon was in Willem van Toorns roman Stoom, is Nancy Brick een lied dat Nescio’s uitvreter Japi zingt voor Bavinck, Hoyer en Koekebakker. Beide verwijzingen Continue reading